در سالهای اخیر با وجود اختلافات سیاسی میان ما و پاکستان، تعاملات نظامی میان دو کشور در راستای استقرار صلح و ثبات در کشورهای منطقه و مبارزه با تروریسم و افراط گرایی افزایش چشمگیری داشته است. در کنار این همکاری‌های و به شکلی غیر رسمی‌تر نیز سپاه پاسداران در مبارزه علیه گروه تروریستی داعش برای تشکیل تیپ زینبیون صدها تن از شیعیان پاکستانی را جذب کرده و تعداد زیادی از شهدای مدافع حرم و بخصوص اعضای تیپ زینبیون پاکستانی تبار بوده‌اند. این در حالی است که دولت مرکزی پاکستان توسط سازمان اطلاعاتی-امنیتی خود ده‌ها جوان شیعه را که در صدد ملحق شدن به تیپ زینبیون بوده‌اند دستگیر و زندانی کرده است.
در ارتباط با این موضوع چندی پیش سوالی از طرف یکی از دنبال کنندگان صدای مدافعان در شبکه اجتماعی فیسبوک ما مطرح شد که باعث شد در این مورد مطلب کوتاهی بنوسیم و از این طریق بتوانیم جویای نظرات شما عزیزان نیز باشیم. تیپ زینبیون پس از حمله داعش به عراق و با حمایت سپاه راه‌اندازی شد و ماموریت اصلی آن در سوریه و عراق تعریف شده است. از بدو تشکیل این تیپ سوالات زیادی در ذهن دولتمردان و مقامات سیاسی کشور منجمله فرماندهان نظامی سپاه در ارتباط با جذب و استفاده از برادران شیعه پاکستانی در تیپ زینبیون مطرح شده است. بی‌شک یکی از اصلی‌ترین این دغدغه‌ها به روایط و تعاملات سیاسی دو کشور ایران و پاکستان بازمیگردد و اینکه چگونه میتوان با ایجاد توازن میان روابط سیاسی با همسایگان و متحدان سیاسی مان و دفاع از حرم مطهر اهل بیت، روابط سیاسی مان را با همسایه‌ای چون پاکستان خدشه دار نکنیم. از طرفی دیگر نیز به جوانان شیعه پاکستانی و دیگر کشورهای منطقه افتخار دفاع از حرم مطهر را بدهیم تا در کنار برادران ایرانی خود به مقابله با داعش بپردازند.
واقعیت این است که برادران شیعه پاکستانی ما برای دفاع از حرم اهل بیت غریبانه با داعشیها جنگیدند و بسیاری از آنها نیز غریبانه شهید شدند. بسیاری از رزمندگان تیپ زینبیون جوانان شیعه پاکستانی و طلبه‌هایی هستند که در حوزه‌های علمیه ایران مشغول به تحصیل بودند و پس از در خطر قرار گرفتن حرم‌های اهل بیت و هتک حرمت به مقدسات شیعیان، به سوریه رفتند. متاسفانه اما کمتر از آنها در رسانه‌ها یاد شده و حتی بسیاری از این عزیزان که همچنان در سوریه برای دفاع از حرم مطهر آماده نبرد هستند به دلیل محدودیت دولت این کشور مجبور به پنهان کردن نام و نشان خود شده‌اند تا خانواده‌های این مدافعان حرم در پاکستان مورد اذیت و آزاد گروهک‌های تندرو قرار نگیرند.
اما مسئله زمانی پیچیده میشود که بدانیم در حالی که تیپ زینبیون و شیعیان پاکستان صدها شهید در راه دفاع از حرم مطهر به اهل بیت هدیده داده است نه تنها حضور این شهیدان بالاقدر توسط سپاه کمتر به رسمیت شناخته شده بلکه بنا بر گزارش ها در طول چهار سال گذشته دولت پاکستان بیشتر از دویست جوان شیعه پاکستانی را به جرم ملحق شدن به تیپ زینبیون دستگیر و حتی در زندان‌ها شکنجه کرده است. دولت مرکزی پاکستان که شدیدا تحت کنترل وهابی‌های حاکم در عربستان سعودی است سالهاست که در آزار و اذیت شیعیان دست داشته و بخصوص مدافعین حرم پاکستانی تبار بارها مورد ضرب و شتم نیروهای دولتی پاکستان قرار گرفته‌اند. یکی از وظایف سپاه پاسداران و دولت ما در این مقطع دفاع از نام و دفاع از بازماندگان این عزیزان است که پا به پای دیگر مدافعین حرم مقابل داعش ایستادند.
البته نمی توان دغدغه‌های سپاه و نیز سیاستگذاران کلان کشور را نیز نادیده گرفت. در پی بالا گرفتن ناآرامی‌های منطقه‌ای و جذب جوانان شیعه پاکستانی توسط سپاه پاسداران، دولت اسلام‌آباد تلاش زیادی کرد تا از این امر جلوگیری کرده و در چند مقطع رسما از مقامات دولتی کشورمان تقاضا نمود تا نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران منجمله سپاه پاسداران، جذب جوانان شیعه پاکستانی را متوقف کنند. با توجه به اهمیت استراتژیک رابطه ما با پاکستان و نگرانی ها از ناامنی‌های مرزهای شرقی، این سوال برای تصمیم گیران مطرح بوده که تا چه میزان استفاده از نیروهای پاکستانی به مصلحت کلی نظام و در راستای امنیت ملی و امنیت منطقه خواهد بود.
وظیفه انسانی و شیعی ماست که از برادران پاکستانی خود حمایت کنیم ولی در ضمن با افزایش توطئه‌ها علیه ما و در حال که ایران هراسی در میان رهبران کشورهای همسایه هم رخنه کرده، باید با دور اندیشی سیاسی به مسئله مجاهدین شیعی غیر ایرانی و تبعات بهره گیری از این برادران توجه کنیم.
