گرامی داشت مقام و خدمات ایثارگران و جانبازان از بدو پیروزی انقلاب همیشه از اولویت‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بوده و هموار سعی شده تا به بهترین نحو از فداکاری‌ها و از خودگذشتگی‌های این عزیزان تقدیر شود. از این عزیزان بارها به عنوان نمونه‌های بارز فرهنگ ایثار و شهادت و آرمان‌های انقلاب اسلامی یاد شده و حضور این عزیزان فرهنگ ایثار و فداکاری را در میان ما زنده نگه داشته.
به رغم این قدردانی‌ها، باید دید که تا چه میزان در عمل فداکاری‌های این عزیزان را پاس داشته ایم و تلاش‌هایمان چقدر به طور عملی از آلام ایثارگران کاسته است. این عزیزان برای رضای حق پا در مسیر شهادت و جانفشانی گذاشتند و هیچ چشم داشتی از مردم و نظام نداشته و ندارند. ولی این از خودگذشتگی به ما جواز این را نمی دهد که نسبت به نیازهای ایثارگران بی توجه باشیم.
احتمالا داستان شهید قاسم رضائی را هنوز به یاد دارید. چند ماه پیش صدای مدافعان جزئیات غم انگیز این خبر را منتشر کرد. شهید رضائی یکی از جانبازان اعصاب و روان سال‌های دفاع مقدس که در یکی از مناطق تهران گم شده بود دو ماه بعد در یکی از شهرهای افغانستان فوت کرد. پس از اینکه این جانباز اعصاب و روان جنگ تحمیلی در یکی از خیابانهای تهران گم شد و بدلیل اینکه نتوانست هویت خود را به نیروهای انتظامی ثابت کند اشتباها به عنوان یک تبعه افغان غیر قانونی به افغانستان فرستاده شد و بدلیل بی خانمان بودن و سرمای شدید زمستان گذشته در یکی از شهرهای افغانستان به شهادت رسید. پس از پیگیری یکی از خبرنگاران خبرگزاری فارس بنام مهدی بختیاری خبر فوت این جانباز و داستان وی در رسانه‌ها بازتاب پیدا کرد.
این حادثه تلخ که رابطه مستقیم با عدم وجود داروهای مورد نیاز جانبازان اعصاب و روان دارد و در ضمن با عدم توجه مسئولین نیروهای مسلح و بنیاد شهید نیز بی ارتباط نیست، میتوانست چنین پایان تلخی نداشته باشد. با وجود تمام تلاشهای بجای مسئولین متاسفانه در دیگر حوزه‌های درمانی مربوط به جانبازان نیز کمبودهای مهمی وجود دارد. به عنوان مثال در بحث مسائل مرتبط با فیزیوتراپی نیز مسئولان اخیرا با چالشهای عمده‌ای روبرو بوده‌اند که مخصوصا در ارتباط با پوشش بیمه خدمات فیزیوتراپی جانبازان اخبار نه چندان خوشایندی به گوش رسیده. در هجدهم شهریور ماه عضو هیات مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران، با انتقاد از تصمیم بیمه نیروهای مسلح در روند قرارداد با مراکز فیزیوتراپی گفت: مراکز فیزیوتراپی با این بیمه همکاری نمی کنند. پرهام پارسانژاد افزود: این در حالی ست که در کشور ما به جای توجه بیشتر به این تخصص در جهت پیشگیری از این آسیب‌ها و تحمیل هزینه‌های هنگفت به نظام سلامت در این شرایط سخت اقتصادی، روز به روز عرصه بر فیزیوتراپیست‌ها تنگ تر می شود تا جایی که کلینیک‌های فیزیوتراپی با توجه به افزایش سرسام آور هزینه‌ها و اجاره بها در معرض خطر ورشکستگی و تعطیلی قرار دارند.
متاسفانه اگر نیروهای مسلح و بنیاد شهید و امور ایثارگران به این مسائل توجه بیشتری نکنند و به پرونده‌هایی مانند داستان شهید رضائی و لغو بیمه درمان ایثارگران توجه لازم را نداشته باشند اعتبار این نهاد خدشه دار میشود و مهمتر از آن همه ما هم در این دنیا و هم در آخرت شرمنده شهدا خواهیم بود. اگر خانواده شهدا و جانبازان که از جان و مال خود برای دفاع از کشور گذشته‌اند برای ما ارزشمند هستند که البته همینطور است، چرا این عزیزان به درمان و داروی کافی و حداقل مزایا دسترسی ندارند؟
مراسم تجلیل و تقدیر از ایثارگران و جانبازان معزز اقدامی ضروری است که فرهنگ ایثار و شهادت را در میان ما زنده نگه می دارد ولی این گونه مراسم باید در کنار حداقلی از توجه ملموس و مستقیم به عزیزان ایثارگر باشد تا هم مرهمی بر زخم‌های مادی آنها باشد و هم مرهمی بر آلام روحی و روانی آنان.
