چند ماهی از صحبتهای بحث برانگیز و توهین آمیز غلامحسین کرباسچی در مورد مدافعان حرم میگذرد. از آنجایی که هر کجا که به ناحق نامی از مدافعان حرم برده میشود ما در صورت امکان به آنجا میرویم و پیگیر ماجرا میشویم این بار نیز وظیفه خود دانستیم تا جویا شویم و ببینیم شهردار پیشین تهران و دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در بیانات خود چه توهینی به مدافعان حرم کرده که با حکم دادگاه انقلاب اسلامی استان اصفهان محکوم شناخته شد و همین چند روز پیش با تایید این حکم از سوی دادگاه تجدید نظر به یک سال زندان محکوم شده است.
در اردیبهشت ۹۶، غلامحسین کرباسچی، در سخنرانی خود در همایش تبلیغاتی حسن روحانی در اصفهان ضمن زیر سؤال بردن سیاستهای ایران در سوریه، تلویحاً کار مدافعان حرم را اسلحه خریدن و کشتن و زدن نامید و گفت: «ما هم دلمان می‌خواهد که در سوریه و لبنان و یمن و … صلح برقرار بشود، دفاع از مظلوم بشود، شیعیان آنجا تقویت بشوند، ولی آیا این کار فقط با پول دادن و اسلحه خریدن و کشتن و زدن و این‌ها درست میشود؟» کرباسچی در ادامه صحبتهایش گفت: ”این دولت با غیرت دینی می‌گوید که بگذارید ما از توان دیپلماسی برای حل مسائل منطقه استفاده کنیم. توان دیپلماسی بزرگان دیپلماسی که شش تا ابرقدرت را جلوی خودش بنشاند و بزرگ‌ترین مسئله تحریم که شورای امنیت بوده را حل بکند می‌تواند با توان دیپلماسی بیاید این مسائل را حل کند”.
سوالی که بسیاری از منتقدین و کارشناسان امور سیاسی و نظامی پس از صحبتهای شهردار سابق تهران بازگو کردند این بود که آیا مطرح کردن این صحبتها به این شکل زیر سوال بردن نتنها حضور نظامی کشورمان در سوریه و مهمتر از آن رشادت ها و از خود گذشتگی های مدافعان حرم نیست? آیا کرباسچی با ذکر نیاز به راه حل دیپلماتیک به جای کمک نظامی دستاوردهای مدافعان حرم در سوریه را نادیده گرفت؟
مسئله را میتوان از چند جنبه بررسی کرد. اول اینکه آیا شخصی که فساد مالیش علنی شده و ۲۰ سال پیش در دادگاه علنی به عنوان مفسد اجتماعی شناخته و زندانی شده بود و هیچ تجربه نظامی نیز در کارنامه خود ندارد صلاحیت دارد تا در مورد امور سیاسی و نظامی کشور و سیاست های کلان که مستقیما خود رهبری آن را تایید کرده‌اند نظر دهد؟ حتی اگر پاسخ این سوال مثبت باشد باید به آقای کرباسچی یادآوری کرد که دیپلماسی بدون پشتوانه قدرت نظامی بی معناست. از دید دیگر نیز از حرفهای آقای کرباسچی این برداشت را میتوان داشت که سیاست ایران در سوریه شکست خورده پس ما باید تغییر موضع دهیم.
البته باید اذعان داشت که میان مسئولین کشوری و مردم کم نیستند اشخاصی که با آقای کرباسچی هم عقیده هستند و اعتقاد دارند که خون مدافعین حرم در سوریه برای منافع سیاسی نظام ریخته شده و نه بخاطر دفاع از مرزهای کشور و دفاع از حرم مطهر حضرت زینب (س). به این دوستان باید گفت که یادشان باشد که نفوذ دیپلماتیک در کنار قدرت نظامی باید بکار گرفته شود حال اینکه ایران را حتی به مذاکرات جهانی در این مورد راه ندادند تا ما بتوانیم از منافع سیاسی خود در منطقه دفاع کنیم و به علاوه لزوم حضور نظامی در سوریه برای دفاع از حرم، ما این حق را داشته و داریم که از قدرت نظامی خود برای دقاع از همپیمانان خود استفاده کنیم اینکه در دادگاه انقلاب اسلامی چه گذشت و اینکه حکم صادر شده در راستای اجرای عدالت بوده یا خیر بحث ما نیست و ما آن را به کارشناسان حقوقی میسپاریم اما ما با ماهیت صحبتهای آقای کرباسچی و همفکران ایشان مخالفیم و به هیچ عنوان حضور نظامیان ایرانی در سوریه را یک شکست سیاسی و استراتژیک تلقی نمیکنیم .
