هفته گذشته ویدیویی در فضای مجازی پخش شد که در آن کارکنان شهرداری بندرعباس در حال نخریب خانه آلونکی یک زن ۳۵ ساله بودند در حالی که این مادر و فرزندانش ضجه زنان تمنا میکنند تا تنها سقف روی سرشان را از بین نبرند. این اتفاق در حالی رخ داد که برای اولین بار نیست که در چند سال اخیر مستضعفان و قشر آسیب‌پذیر جامعه مورد چنین ظلم و بی‌عدالتی‌هایی قرار میگیرند. باید از مسئولین و مقامات کشور پرسید مگر قرار نبود انقلاب ما انقلاب مستضعفان باشد؟ مگر امام(ره) بارها تاکید نکردند که محرومین و مستضعفان ستون های انقلاب هستند و باید از آنها حمایت کنیم؟
موضوع این بار از این قرار بود که چهارشنبه گذشته، ۲۸ آبان، یک زن ۳۵ ساله در بندرعباس به دلیل تخریب خانه‌اش توسط ماموران شهرداری، اقدام به خودسوزی کرد و ساعاتی بعد با پخش ویدیوی تخریب آلونک وی و فرزندانش، موضوع روشن شد. این مادر ۳۵ ساله درحالی در یکی از بیمارستان‌های بندرعباس بستریست که به دلیل سوختگی از ناحیه دست و قفسه سینه در شرایط وخیمی به سر میبرد.
متاسفانه همانطور که گفتیم این برای چندمین بار است که در سالهای اخیر شاهد چنین اتفاقاتی در مناطق محروم و مستضعف نشین کشور هستیم. تخریب خانه این زن ۳۵ ساله در بندر عباس در حالی رخ داد که هنوز نتیجه رسیدگی به پرونده مرگ پیرزن کرمانشاهی که سال گذشته در جریان تخریب خانه‌اش فوت کرد، مشخص نشده است. این بار حادثه‌ای مشابه رخ داد که به خودسوزی یک زن بندرعباسی ختم شد و فردا معلوم نیست که آلونک کدام بیچاره‌ای تخریب شود. البته شهردار بندرعباس درباره علت تخریب خانه این زن گفته که این آلونک در «زمین تصرفی» ساخته شده بود و بعد از چندین مرتبه تذکر و ارسال ابلاغیه برای تخلیه، این تخریب صورت گرفته است. شهردار شهر، آقای امینی‌زاده گویا گفته‌اند که چون «زمین تصرفی» بوده باید طبق قانون تخریب می شد. البته از جناب امینی‌زاده باید پرسید که چرا کسی پیگیر میلیاردها دلار اختلاس و دزدی‌های سازمان‌دهی شده نیست ولی وقتی که نوبت مستضعفین میشود، یک متر آلونک هم زمین تصرفی محسوب می شود؟.
البته نگران نباشید. طبق گفته مسئولین شهرداری بندرعباس تمام هزینه‌های بیمارستان این زن را شهرداری تقبل خواهد کرد و از این خانوم «دلجوی» هم شده است. بله درست متوجه شدید، از این مادر دو فرزند که در حال حاضر بی سرپرست هستند و سقفی بروی سر ندارند، دلجوی شد آنهم در شرایطی که هنوز ویلاهای چند ده میلیاردی برخی آقازاده‌ها که با تخلفات فراوان ساخته شده‌اند و یا ساخت و سازهای بی‌رویه‌ای مانند ساخت و ساز در شهرک های تازه ساز و لاکچری نشین لواسان پابرجاست.
طبق برخی آمار منتشر شده، در حال حاضر بیش از ۱۰ میلیون حاشیه‌نشین با شرایط دشوار در حاشیه شهرهای بزرگ و کوچک کشور زندگی می کنند که تخمین زده میشود که طی چند سال آینده با وخیم تر شدن شرایط اقتصادی و پیامدهای ناشی از بیکاری و افزایش بی‌رویه قیمت مسکن، بازهم به تعداد جمعیت حاشیه‌نشین کشور افزوده خواهد شد. برای این قشر آسیب پذیر جامعه باید فکری کرد. از جمله پیگیری روند اصلاح قوانین در مجلس یازدهم و همچنین توضیح برای چرایی تکرار مسائلی از این قبیل باید در دستور کار دولت قرار گیرد.
اگر به تاریخچه زندگی امام خمینی(ره) نگاه کنیم از اولین نکاتی که متوجه آن میشویم این است که یکی از اصلی ترین ویژگی های امام (ره) که در پیروی انقلاب نقش بسزایی داشت روحیه استکبارستیزی و حمایت از مستضعفان در سرتاسر جهان بود. در حقیقت به گفته خود امام (ره) «انقلاب کردیم تا بتوانیم حامی تمام مستضعفان و مظلومان جهان باشیم». آن دسته از مخاطبان صدای‌مدافعان که با نوشته‌های و گفته‌های امام (ره) آشنا هستند میدانند که این موضوع یکی از دغدغه های امام(ره) بود تا حدی که ایشان همواره از «پابرهنه‌ها و زاغه نشینان» به عنوان «ولی نعمت» یاد می کردند و خواهان خدمتگزاری بیشتر به آنها بودند. امام خمینی (ره) در یکی از سخنرانی های خود فرمودند «به مستضعفان و مستمندان و زاغهنشینان که ولی نعمت ما هستند خدمت کنید.» (برگرفته از صحیفه امام، ج۱۸، ص: ۳۸)
مستضعفان و پابرهنه‌های ما باید به کجا پناه ببرند، زمانیکه آلونک‌ها جای خود را به برج‌های میلیاردی می‌دهد؟ آیا وقتی ما این بلا را بر سر مستضعفانمان می آوریم، چگونه می‌توانیم داعیه حمایت از مستضعفان جهان را داشته باشیم؟ ما هرساله میلیاردها دلار هزینه در خارج از مرزهایمان می کنیم تا پرچم عدالت‌طلبی را در جهان برافراشته نگاه داریم، ولی آیا نباید اول عدالت را در کشور خود به اجرا درآوریم؟ رسول اکرم (ص) که پیام‌آور راستی و عدالت بود فرمود که «الملک یبقی مع الکفر و لایبغی مع الظلم» آیا تخریب خانه های مستضعفان چیزی جز نهایت بی عدالتی و ظلم نیست؟
تا زمانی که ما به داد مستضعفان و محرومان در داخل کشور خود نرسیم نمی توانیم شعار حمایت از مستضعفان و مظلومان جهان را سر دهیم. واقعا اگر امام خمینی(ره) امروز در میان ما بودند با مسئولین و مقاماتی که چشم بروی کاخ های چند میلیاردی آقازاده میبندند اما آلونک‌ها را به بهانه های واهی خراب میکنند چه برخوردی می‌داشتند؟ از آه مظلوم بترسیم و یادمان نرود که انقلاب ما انقلاب محرومین و آلونک نشین‌ها بود.
