در راستای افزایش آمار مرگ و میر کرونا در کشور چند روز پیش دکتر زالی فرمانده عملیات مقابله با بیماری کرونا در مصاحبه‌ای گفت «از ابتدای مهرماه سال جاری تا کنون برای ۹ بار رکورد مرگ و میر و موارد جدید ابتلا به کرونا در تهران شکسته شده». وی همچنین به این نکته اشاره کرد که «برای پنجمین روز متوالی، عدد بستری شدگان کرونایی از شش هزار نفر پایین تر نیامده، و بیش از ۷۰۰ نفر نیز با حال عمومی وخیم در بخش‌های مراقبت‌های ویژه تحت درمان هستند».
اینگونه گزارش‌های آماری و اخطارها از سوی مسئولین وزارت بهداشت و دیگران در حالی منتشر می‌شوند که به نظر در سطح جامعه اخطارها جدی گرفته نمیشوند و مردم با شرکت در مراسم و گردهمایی‌های مختلف به بهبود وضعیت کمکی نمیکنند. متاسفانه در چنین شرایطی، این آسیب پذیرترین اقشار جامعه مانند جانبازان و افراد مسن‌تر هستند که بیشترین لطمه را می‌خورند. تصادفی نیست که از میان هر ۲۵ نفر قربانی کرونا، یک نفر از میان ایثارگران و جانبازان بوده‌اند.
در همین ارتباط با یکی از همکاران پزشکمان تماس گرفتیم تا در مورد تبعات درگیر شدن ریه‌های یک جانباز شیمیایی به کرونا بیشتر بدانیم. دکتر ساعی که سالها در خدمت جامعه جانبازان و ایثارگران بوده و تجربه خدمت در جبهه‌های جنگ را هم دارد به صدای مدافعان گفت: جانبازان شیمیایی بدلیل ضعف شدید ریه‌ها و آسیبی که تنفس گاز خردل به ریه‌ها زده است به محض ورود ویروسی مانند کووید ۱۹ مشکلات تنفسی شدیدتری بیشتری پیدا می‌کنند. وقتی جانباز بخشی از ریه‌های خود را از دست داده است، احتمال ابتلای وی به اینگونه بیمارهای تنفسی و ریوی هم بیشتر است و بدلیل ضعف سیستم ایمنی بدن در جانبازان و افراد مسن، ویروس براحتی باعث فوت بیمار میشود.
یکی دیگر از قربانیان جانباز این ویروس منحوس حاج عباس چراغعلی جانباز ۷۰ درصد دفاع مقدس بود که سالها با درد و صدمات ناشی از مجروحیت‌هایش زندگی کرد که به گفته نزدیکان وی پس از ابتلا به ویروس کرونا و بستری شدن در بیمارستان ماه گذشته برای همیشه آسمانی شد و به آرزوی دیرینه اش یعنی شهادت رسید.
قبلا هم گفته بودیم که متاسفانه در زمینه خدمت‌رسانی به جامعه ایثارگران و جانبازان و خانواده‌های شهدا در ارتباط با بیماری کرونا، هیچ نهاد و سازمانی در هشت ماه گذشته در این آزمایش الهی نمره قبولی نگرفته و این وظیفه خانواده‌های ایثارگران و جانبازان را سنگین‌تر کرده تا تلاش کنند در حد امکان این بیماری را از عزیزان خود دور نگه داشته و از آنجایی که امیدی به بنیاد شهید و دیگر ارگان‌ها ندارند، خودشان به وضعیت پدران و همسران و برادران جانبازشان رسیدگی کنند.
