یک سال از حوادث تلخ آبان ۹۸ گذشت و با وجود سکوت بسیاری از رسانه‌ها در ارتباط با سالگرد سوءاستفاده عده‌ای اغتشاشگر از اعتراضات به حق مردمی و کشته شدن تعداد زیادی از معترضین و شهادت دستکم ده تن از نیروهای امنیتی و بچه‌های سپاه، از اتفاقات آبان گذشته درس‌های زیادی میتوانیم بیاموزیم. آذر گذشته، در مقاله‌ای در همین ارتباط، سوالی را مطرح کردیم و پرسیدیم که چگونه میتوان ضمن ایجاد شرایطی برای طرح مطالبات مردمی، مقابل توطئه‌ها هم ایستاد و آنها را خنثی کرد؟ در طول یک سال گذشته نه تنها ما در عرصه رسانه، بلکه بسیاری از مسئولین امنیتی کشور بدنبال یافتن پاسخ به همین سوال بوده‌اند درحالی که متاسفانه قدمی در مسیر بهبود وضعیت معیشتی مردم برداشته نشده حتی وضعیت وخیمتر هم شده و سوءمدیریت در دولت همچنان حرف اول را می‌زند.
دوشنبه ۵ آبان ماه و در شرف سالگرد رویدادهای تلخ آبان ۹۸، محمدرضا باهنر نایب رئیس پیشین مجلس در گفت‌وگویی که با خبرگزاری ایلنا به این نکته اشاره کرد که اگر مسئولان حکومتی نمی‌توانستند اتفاقات آبان ۹۸ را «جمع‌وجور کنند»، رویدادها «به سمت انقلاب یا انقلاب مخملی حرکت می‌کرد و اصلاً قابل جمع کردن نبود.» این جمله خود حاکی از اهمیت موضوع و از آن مهمتر نیاز به بهبود شرایط فعلی دارد تا بار دیگر شاهد چنین رویدادهایی نباشیم اما آیا قدمی در این زمینه برداشته شده؟.
واقعیت این است که در شرایط کنونی که مشکلات اقتصادی و معیشتی نفس طبقه آسیب پذیر کشور را گرفته و درصد نارضایتی مردم از مسئولین بخصوص از دولت و متاسفانه کلیت نظام بالا رفته، مواجه شدن با اعتراضات خیابانی امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است. در چنین جوی همانطور که در دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ اتفاق افتاد، افراد بی‌گناه هم در کنار آشوبگران قربانی میشوند و بعضا به قولی تر و خشک با هم می‌سوزد که نتیجتا هم باعث سوء استفاده ضد انقلاب و رسانه‌های معاند میشود.
سال گذشته هم به این نکته اشاره داشتیم که در ارتباط با اعتراضات مردمی که بعضا به اغتشاشات خیابانی تبدیل میشوند بهترین رویکرد برای نیروهای امنیتی این است که از روش‌هایی همچون گاز اشک آور و ماشین آب پاش استفاده کنند. اما متاسفانه با وجود اینکه ما در کشور ماشین‌آلات و ابزار لازم برای خنثی کردن تظاهرات خیابانی را داریم، اکثرا ناآرامی‌ها به خشونت کشیده میشوند. در این هرج و مرج‌ها نیز این نیروهای امنیتی و بچه‌های انقلابی هستند که قربانی میشوند، زیرا بسیاری از مردم به چشم مقصر به آنها نگاه میکنند. در حقیقت مقصر اصلی، مشکلات اقتصادی و سوءمدیریتها و فسادهای کلان است که از سوی طبقه قدرت و ثروت هدایت میشود، ولی متاسفانه سرزنش‌ها و خشم عمومی به سوی بچه‌های سپاه و نیروهای انقلابی نشانه گرفته می شود، زیرا وقتی که کار از کار می‌گذرد، نیروهای انقلابی ناچار به ورود به اغتشاش‌ها میشوند و متاسفانه به ناچار در مقابل مردم قرار می گیرند.
همانطور که سال گذشته و همچنین در دی ماه ۹۶ هم اتفاق افتاد، اغلب بچه‌های بسیج و سپاه هستند که قربانی کارنابلدی مسئولین میشوند و در مقابل مردم قرار می‌گیرند. این نیروها به هیچ وجه تمایلی به استفاده از خشونت در مقابل مردم معترض را ندارند، اما بدلیل وضعیت نابسامانی که مسئولین در کشور به وجود آورده‌اند و مدیریت غلط مقابله با معترضین، مجبور میشوند دست به خشونت زده و متاسفانه این امر باعث خدشه دار شدن اعتبار سپاه و نیروهای امنیتی میان مردم میشود.
شاید باز هم باید این سوال را مطرح کنیم که واقعا مسئولین و بخصوص روسای قوای سه گانه در یک سال گذشته برای بهبود وضعیت مردم چه کرده‌اند و آیا پیگیری‌های لازم در زمینه از بین بردن سوءمدیریتها و فسادهای گسترده انجام شده؟ فعال سیاسی اصولگرا، حسن رحیم‌پور ازغدی هفته گذشته در صفحه توئیتر خود در متنی اعتراض آمیز به این نکته اشاره کرد که پس از مطرح کردن موضوع مربوط به ناآرامی‌های آبان سال گذشته در شورای شهر، «…متن آن جلسه حتی برای اعضا هم، محرمانه اعلام شد.» متاسفانه نظام با این سیاست‌های پنهان‌کارانه تنها سر خود را زیر برف می کند و تنها باعث تعمیق مشکلات اقتصادی و اجتماعی می شود.
