طی چند هفته اخیر در کشور و در حوالی چند منطقه حساس و نظامی شاهد برخی حوادث ناگوار بودیم. حوادثی که زیرساخت‌های حیاتی کشور را نشانه رفته و بیشتر بوی خرابکاری و دست داشتن عوامل دشمن را میداند. ابتدا روز هفتم تیر ماه انفجار مشکوک در منطقه نظامی پارچین و سپس انفجار و خسارت گسترده به قسمتی از سایت اتمی نطنز چند روز بعد از آن، نگاه‌ها را به سوی عوامل و عناصر دشمنان خارجی و داخلی معطوف کرد. متاسفانه موضوعی که بیشتر از خود حادثه در روزهای اخیر باعث نگرانی شده در وهله اول، عدم شفافیت و پنهان‌کاری مقامات کشور در ارتباط با دلایل اصلی این انفجارها و به نوعی سردرگمی بین مسئولین و مقامات نظامی کشور است و سپس احتمال وجود عناصر داخلی در نیروهای مسلح بخصوص در سپاه که دانسته یا نادانسته در این اتفاق ناگوار سهیم بوده‌اند. ادامه سکوت معنا دار مسئولان، شائبه سنارنونویسی و قربانی کردن نیروهای خدوم را تشدید می کند.
این سردرگمی مسئولین و مقامات نظامی کشور همانطور که انتظارش را داشتیم باعث سوءاستفاده تبلیغاتی دشمن شد به طوری که از همان ساعات آغازین این حادثه با آغاز جنگ روانی تلاش کردند ایجاد شبه نمایند. البته کمتر از بیست و چهار ساعت پس از وقوع انفجار در تاسیسات هسته‌ای نظنر، غلامرضا جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل در یک برنامه تلویزیونی گفت: «عمده این اتفاقات ناشی از عدم رعایت مسائل ایمنی است، اما ممکن است بخشی نیز ناشی از حرکات عناصر ضد انقلاب یا دخالت دشمن باشد.» وی گفت که اگر اثبات شود به کشورمان حمله سایبری شده است، پاسخ می دهیم. از آن سوی قضیه اما بهروز کمالوندی، سخنگوی سازمان انرژی اتمی ایران، تایید کرد که انفجار نطنز در سوله ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته رخ داده و ابعاد آن در حدی است که تجهیزات آن دیگر قابل استفاده نیست و ممکن است در میان مدت در کار سازمان انرژی اتمی وقفه ایجاد کند.
این‌ها همه در حالی است که بسیاری از خبرگزاری‌های معتبر دنیا منجمله نیویورک تایمز هفته گذشته ادعا کرد که «انفجاری که به ساختمان مرکز مونتاژ سانتریفیوژ در سایت هسته‌ای نطنز ایران آسیب رسانده است، توسط اسرائیل انجام گرفته.» همان روز شبکه فرانسوی “آی ۲۴” هم گزارش داد که «اسرائیل در پشت انفجار در سایت نطنز قرار دارد.» در پاسخ به این ادعا‌ها اما مسئولین نظامی ما از پاسخ صریح سر باز زده و دلیل این کار را «ملاحظات امنیتی» مینامند. سخنگوی سازمان انرژی اتمی ایران در این ارتباط گفته بود که «خسارت‌های مالی به سایت نطنز قابل توجه بود» و «همانطور که دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی اعلام کرد، الان مراجع امنیتی کشور می‌دانند که علت حادثه چیست اما بنا به ملاحظات امنیتی فعلا بنا ندارند در این باره صحبت کنند.»
سوالی که شاید برای خیلی‌ها پیش آمده باشد اینست که با توجه به شایعات منتشر شده در رسانه‌ها و بخصوص در فضای مجازی که حاکی از آن دارند که این حملات میتواند نتیجه یک خرابکاری از سوی عناصری در داخل کشور و در میان نیروهای مسلح باشد، واقعا چگونه امکان دارد که گروهکی از داخل در دل نیروهای مسلح کشور نفوذ کند و بتواند دست به چنین تخریب‌های گسترده و هوشمندانه بزند؟ آیا رخنه در سایت‌های فوق حساس بدون خیانت عناصر رده بالا امکان پذیر است؟ آیا باز هم مثل ماجرای هواپیمای اوکراینی قرار است سربازان جان برکف فدا شوند تا پرده از کم‌کاری‌ها یا حتی خیانت دانه درشت‌ها برداشته نشود؟
رسانه‌های معاند از ابتدای وقوع حادثه، فعالیت گسترده‌ای را برای پوشش خبری و تحلیلی این حمله و مرتبط نمودن آن به توان اطلاعاتی و عملیاتی خارجی و همدستان داخلی داشتند ولی سوال اینجاست که چرا نور نیوز،که سایتی نزدیک به شورای امنیت ملی است، نیز همین خط را دنبال کرده است؟ نورنیوز به نقل از بنیامین نتانیاهو گفته که اسرائیل از اظهارنظر شفاف در خصوص دخالت این کشور در حادثه سایت نطنز خودداری کرده و صرفا به بیان گزاره کلی «ما نمی‌توانیم اظهارنظری روشن در این خصوص داشته باشیم»، اکتفا نموده است. نور نیوز از بنی گانتس وزیر جنگ اسرائیل نیز نقل کرده و گفته: ایران با توانایی هسته ای همان چیزی است که اسرائیل نمی‌تواند اجازه دهد محقق شود و اسرائیل جلوی ایران را از هر راهی که ضروری باشد می‌گیرید. اما آیا اینگونه پوشش‌های خبری و عدم اعلان جزئیات دقیق حادثه از سوی متخصصان، شبهات در خصوص عاملان خارجی و داخلی در پشت انفجار نطنز را افزایش نمی دهد؟
