سال ۱۳۹۸ نیز رو به پایان است. این روزها اما به خاطر شیوع کرونا مردم کشورمان با یکی از بزرگترین چالش‌های صد سال اخیر خود مواجه هستند و کمتر کسی به فکر تقویم و سال جدید و عید و دید و بازدیدهای سال نوشت. این روزها البته کمتر ایرانی، از هر قشر و طبقه اجتماعی، سالی که گذشت را سال خوبی توصیف خواهد کرد. سالی پرحادثه و غنی از رویدادهای ناگوار که کشور را همه جوره به چالش کشید. سالی که برخی آنرا سال آزمایشات الهی خواهند نامید و برخی آنرا سالی که ندانمکاری‌ها و سوءمدیریت‌های مسئولین و مقامات کشوری به اوج خود رسید. اینکه ما و شما به کدام گزینه باور داریم البته شاید خیلی مهم نباشد. نکته حائز اهمیت این خواهد بود که چه درسهایی گرفتیم و بخصوص ما و مخاطبان صدای مدافعان که میخواهیم صدای جامعه ایثارگران و جانبازان و خانواده‌های شهدا باشیم چه درسهایی از سال ۹۸ گرفتیم و چه امیدهایی برای سال ۹۹ خواهیم داشت. آیا براستی مسئولین کشور درسهایی را که باید می آموختند از سال پرحادثه و پرچالش ۹۸ آموختند؟
با وجود تمام رویدادهای تلخی که برای خانواده‌های شهدا و ایثارگران رخ داد، نباید فراموش کنیم که خوشبختانه سایه رهبری همچنان بر سر ماست و رهنون‌های معظم له تا حدی باعث تغییر و اصلاح عملکردهای مسئولین بوده است. در ضمن طی سال ۹۸، پیشرفت‌های قابل توجهی هم در عرصه صنعت نظامی – دفاعی کشور داشتیم. پیشرفت‌های نظامی کشورمان که در یکی دو سال گذشته و زیر سایه فرماندهی کل قوا و بینش‌ها و رهنمون‌های رهبر معظم انقلاب حاصل شد باعث افتخار همه دلسوزان نظام و رهبری بود. این همه در حالی اتفاق افتاد که برغم فشارهای بین‌المللی، شاهد رشادت و مدیریت قوی فرماندهان نظامی کشور در سالهای اخیر بوده‌ایم که در حال حاضر در میان ۱۵ قدرت نظامی برتر جهان هستیم و انشالله راه‌های پیشرفت را با قدرت بیشتری طی کنیم.
اگر بخواهیم فقط از دید جمعیت ایثارگران و جانبازان و خانواده‌های شهدا به سال گذشته نگاه کنیم، سال ۹۸ سال اصلا خوبی نبود. مشکلات بیمه دی و عدم دسترسی به دارو و نیازهای پزشکی این عزیزان در طول سال از دغدغه‌های اصلی آنها بود. موضوعی که گویا هیچ یک از مقامات و مسئولین کشوری در پی حل آن نیستند و بسیاری از ایثارگران به گفته خودشان سالهاست که دیگر امیدی به بنیاد شهید و حتی مجلس برای حل مشکلات بیمه و پزشکی خود به آنها ندارند.
سال ۹۸ که با سیل‌های سراسری آغاز شد مرگ صدها تن از هموطنانمان را به همراه داشت. سیل‌های سراسری فروردین ۹۸ که در پی بی‌سابقه‌ترین مقدار بارندگی در دهه‌های اخیر در کشور رخ داد نقاط ضعف‌های مدیریتی زیادی را افشا کرد. به هر حال اینکه دلیل خسارات سنگین و تعداد زیاد کشته شدگان واکنش دیر مسئولین و برنامه ریزی غلط بود و یا یک فاجعه طبیعی قابل بحث است اما مانند بسیاری دیگر از بلایهای طبیعی باز هم قشر مستضعف و آسیب‌پذیر جامعه، از جمله جانبازان و ایثارگران بودند که بیشترین آسیب را دیدند. در این میان البته اخبار خوبی هم به گوش میرسید و آن حضور فعال بچه‌های سپاه و بسیج در صحنه و بخصوص تشکل‌‌های شاهد و ایثارگر بودند که در حوزه ایثارگری و در شرایط سخت کشور به کمک مردم سیل‌زده آمدند. با وجود این حضور فعال، برخی نهادها اما بدلیل عدم واکنش به موقع بنیاد شهید خیلی دیر به سراغ خانواده‌های شاهد و ایثارگر در مناطق سیل‌زده رفته و خسارات جانی و مالی زیادی متوجه این عزیزان شد.
در سال ۹۸ از دید سیاسی و نظامی نیز اتفاقات تلخ و شیرین بسیاری در کشور و در منطقه افتاد. با آغاز تنش‌ها در خلیج فارس در اواخر خرداد ماه یک فروند پهپاد آمریکایی بر فراز حریم هوایی کشورمان توسط پدافند هوایی سپاه سرنگون شد. در پی این رویداد مهم تا مرز یک تنش نظامی پیش رفتیم که با مدیریت هوشمندانه رهبر معظم انقلاب و درخواست ایشان از نیروهای مسلح مبنی بر خویشتن داری و در پی سخنرانی و رهنمودهای داهیانه ایشان مبنی بر اینکه ما آغازگر هیچ جنگی نبوده و نخواهیم بود، از تقابل نظامی اجتناب کردیم. این تقابل می‌توانست برای ما عواقب ناخوشایندی از بابت خسارت جانی و مالی پیشرو داشته باشد. همانطور که در مطلبی هم که در اوج این اتفاقات منتشر کردیم، یاد آور شدیم که باید بتوانیم با سیاست صبر آمریکا را از منطقه دور نگه داریم.
یکی دیگر از تحولات سال گذشته، انتصاب سردار سلامی به فرماندهی کل سپاه بود. مقام معظم رهبری، فرمانده کل قوا در اردیبهشت ماه، طی حکمی، سردار حسین سلامی را با اعطای درجه سرلشکری به فرماندهی کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب کردند. سردار سلامی از آغاز ماموریت خود با چالش‌های بسیاری مواجه بوده که انشالله در مقاله‌ای دیگر در ماه آینده با نگاهی به پرونده یک ساله ایشان در راس امور سپاه پاسداران به بررسی آن خواهیم پرداخت.
در حالی که تابستان را میگذارندیم، حمله به نفتکش‌‌ها در فجیره و در دریای عمان توسط گروه‌های ناشناس و سپس نقض قوانین عبور توسط نفتکشهای انگلیسی سرخط خبرها بود. اما چندی بعد و با گران شدن قیمت بنزین در آبان ماه و بروز آشوبهای خیابانی نگاه‌ها بار دیگر به امور داخلی کشور معطوف شد. در حالی که عده‌ای با سوءاستفاده از اوضاع تلاش کردند تا اعتراضات صلح‌آمیز مردم به جنجال‌های خیابانی کشیده شود، تعدادی از برادران نیروی انتظامی و امنیتی هم که برخی از آنها از مدافعان حرم بودند هم به شهادت رسیدند و متاسفانه صدها تن از مردم هم کشته شدند. البته به لطف رشادت نیروهای انتظامی و سپاه و آگاهی مردم (که معترضین مردمی را از آشوبگران متمایز کردند) آشوبهای آبان ماه خاتمه یافت. در این اعتراضات خیابانی، برخی از فرزندان شهدا و حتی عده محدودی از ایثارگران دفاع مقدس نیز حضور داشتند که البته باید حساب این افراد را از اغتشاش‌گران جدا کرد. اما همانطور که قبلا هم گفتیم از آنجایی که در چنین رویدادهایی خشک و تر با هم می سوزند، متاسفانه بودند کسانی که خودشان و یا پدران و برادرنشان برای امنیت کشور و سربلندی ایرانی اسلامی و نظام جان باخته بودند اما مورد ضرب و شتم و حتی شلیک گلوله قرار گرفتند.
اما نمیتوانیم به ناگوارترین رویداد سال که همچنان بعد از گذشت سه ماه و اندی از آن هنگامی که یاد آن می افتیم اشک از چشمانمان سرازیر میکند، اشاره نکنیم. شهادت سردار دلها، سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی، رویداد تلخی بود که تا سالها زخمش بروی دلهای عاشقان ولایت باقی خواهند ماند. در این مورد گفتنی زیاد بود و هست و مطالب زیادی در رسانه‌ها و در سایت ما منتشر شد که نیازی به تکرار آن نیست اما هر روز که از شهادت سردار میگذرد بیشتر به این نکته میرسیم که درست است که با انتصاب سردار قاآنی مسئولیت سنگین فرماندهی سپاه قدس به فرمانده قابلی محول شده، اما واقعیت این است که جایگزین کردن شخصیتی مانند سردار دلها با کوله باری از سالها تجربه در طول سالهای دفاع مقدس و سپس در سوریه و عراق شاید هیچگاه امکان پذیر نباشد.
در پی شهادت سردار و سپس کشته شدن ۵۶ تن از عزاداران و عاشقان وی که در مراسم تشییع این شهید اتفاق افتاد روزهای سیاه پوش شدن ما و بخصوص ایثارگران و جانبازانمان هم طولانی‌تر شد. در حالی که انتقام سختی که با حمله به پایگاه عین الاسد گرفتیم کمی آراممان کرد همان شب با سقوط هواپیمایی اوکراینی، هجمه‌های دشمن علیه سپاه بار دیگر از سر گرفته شد. شاید هنوز زود باشد که در خصوص درستی یا نادرستی عذرخواهی و قبول مسئولیت از سوی سردار حاجی‌زاده سخنی گفته شود ولی به هر حال، در فرصتی دیگر باید به طور دقیق‌‌تر آن اتفاقات را مرور کرد و دست‌های پنهانی که در پی فرار از مسئولیت و قربانی کردن مدافعان خط مقدم نظام بودند را به مردم معرفی نمود.
اکنون که سال ۹۸ را با شیوع ویروس کشنده کرونا به پایان میبریم، طبق گزارش‌های پراکنده‌ای که بدست ما می رسد ده‌ها تن از عزیزان جانبازمان، جان خود از به علت ابتلا به این ویروس منحوس از دست داده‌اند. در این شرایط دست دعا به آسمان میبریم و از حق تعالی میخواهیم سال ۹۹ سالی پربرکت و کم حادثه‌تری برای کشور و بخصوص برای جمعیت ایثارگران و جانبازان و خانواده‌های شهدا باشد تا بلکه با آرامش و بهبود وضعیت اقتصادی پس از شکست کامل کرونا، بار دیگر شاهد اتفاقات خوب و غرورانگیز و آشتی مردم با مسئولین و اتحاد و همدلی ملی باشیم.
