امروز ۲۲ اسفند، روز بزرگداشت شهدا است. روزی که مصادف است با چهلمین سال تاسیس بنیاد شهید به فرمان امام(ره). امروز روزی است که این فرصت را به ما میدهد تا فداکاری و رشادتهای رزمندگان اسلام را در دوران دفاع مقدس، قدر بدانیم و از آنها یاد کنیم. رزمندگانی که از خودگذشتگی کردند تا ما در آرامش و امنیت زندگی کنیم. امروز اما، بسیاری از بازماندگان جبهه‌های حق علیه باطل آرزوی شهادت میکنند.
بسیاری از دلاورانی که سالها با درد زندگی کردند اما چیزی نگفتند چون هر چه کردند در راه اسلام و برای دفاع از وطن و هموطنانشان بود، امروز آرزوی شهادت می کنند. این دلاوران که امروز سن و سالی از آنها گذشته چند سالیست که با بی‌مهری‌های بی‌سابقه بنیاد شهید، نهادی که قرار بود یار و یاور آنها و خانواده‌هایشان در سالهای کهن سالی و جانبازی آنها باشد، مواجه شده‌اند.
دلاوران جبهه‌های حق علیه باطل آرزوی شهادت می کنند، زیرا می بینند که بنیاد به پیمانی که با امام راحل داشت عمل نکرده. قرار بر این بود که بنیاد شهید با زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهیدان و حمایت از خانواده‌های معزز آنها، به احیا و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت‌طلبی بپردازد. متاسفانه اما عملکرد بنیاد شهید بگونه‌‌ای بوده که باعث شده ایثارگران آرزوی شهادت کنند و جنگ نرفته‌ها بگوید «شهدا شرمنده‌ایم»
امروز پای درد دل بازماندگان جبهه‌های جنگ که می نشیم می گویند ایکاش شهید می شدیم تا این روزها را نمیدیدم که با همرزمان زخم خورده ما چه میکنند. میگویند ایکاش شهید می شدیم تا از شرایط اسفناک بیمه ایثارگران چیزی نمیخواندیم و نمیدیدم .ایکاش شهید می شدیم تا نمیدیدیم که جانبازان شیمیایی در چه وضعیتی روزها را شب میکنند و برخی روزی صد بار آرزوی شهادت دارند. ایکاش شهید می شدیم تا پای درد دل خانواده‌های جانبازان اعصاب و روان نمی‌نشستیم و نمی‌دانستیم در دلهای بزرگشان چه دردهای پنهان است. ایکاش این روزها را نمیدیدیم…
ایثارگران می گویند ایکاش شهید میشدیم تا نمیدیدیم چگونه خانواده‌های بی‌پناه شاهد بیشترین ضربه را از مشکلات اقتصادی کنونی می‌خوردند و جز کاغذبازی و حرف‌های سربالا و شعار، چیزی دیگری از مسئولان بنیاد شهید و به طور کلی دولت نمی‌بینند و نمی‌شنوند. ایکاش شهید میشدیم تا شاهد نبودیم که چطور آقازاده‌ها با ماشین‌های لوکس خود در خیابانهای شهرمان میچرخند و چه خرج‌هایی از جیب بیت المال میکنند و به لطف خونی که شهدا دادند امروز به سفرهای اروپایی میروند.
ایثارگران میگویند ایکاش شهید میشدیم و نمیدیدیم چگونه فرزندان دلیر سپاه پاسداران قربانی می‌شوند تا سوءمدیریت‌ها مسئولان بر ملا نشود. ایکاش شهید میشدیم و نمیدیدیم که چگونه آبروی سپاه هزینه فساد سودجویانی می‌شود که منافع شخصی و جناحی خود را بر منافع ملت و نظام ارجح می‌دانند و چگونه اربابان زر و زور از پیاده نظامان نظام و سربازان جان برکف رهبری استفاده ابزاری میکنند.
خلاصه کلام اینکه روزهای سختیست برای عاشقان اهل بیت و ولایت که جوانی خود را در جبهه‌های جنگ گذاشتند اما سعادت شهادت نصیبشان نشد. آن کسانی هم که به جنگ نرفتند، میگویند «شهدا شرمنده ایم» چون حرف دیگری برای گفتن ندارند، چون اگر بخواهند هم نمی‌توانند در مقابل بی‌تدبیری مسئولان کاری از پیش ببرند و فقط باید با دلی پر درد، شرمنده خون پاک شهدا باشند.
اما خدا را شکریم که برغم همه سختی‌ها، ایثارگران همچنان دل در راه آرمان‌های والای حضرت امام خمینی (ره) دارند و حضورشان برای نسل جدید، یادآور مجاهدات شهدایی است که هر چه داریم از آنهاست. خدا را شاکریم که ایثارگران هنوز پای انقلاب و ولایت ایستاده‌اند و با وجود تمام بی‌مهری‌ها و کم لطفی‌ها، از هیچ تلاشی برای حفظ آبروی نظام دریغ نمی کنند. اما این یادآوری ضروریست که مسئولان قوای سه‌گانه نباید از بزرگواری این فرزندان دلیر ایران اسلامی سوء‌استفاده کنند و باید بدانند که سکوت این عزیزان تنها به علت عشق آنها به ولایت و نجابت ذاتی آنهاست.
انشاالله در پنجمین دهه فعالیت بنیاد شهید، شاهد باشیم که این نهاد و دیگر سازمانهای مسئول امور ایثارگران و خانواده‌های شاهد، دست به اصلاحات اساسی بزنند و تا دیر نشده، اشتباهات گذشته را جبران کنند.
در پایان با شعر زیبایی از یکی از دوستداران فرهنگ ایثار و شهادت این متن را به پایان میبیریم و امید داریم که تمام نهادها و سازمانهای مربوطه دست به دست هم دهند تا مهمترین میراث جنگ تحمیلی، یعنی ایثارگران و جانبازان و خانواده‌های شهدا، در آسایش و آرامش زندگی کنند تا شهدا از ما راضی باشند.
شهدا را مبر از یاد!
جانا هنرِ اهل وفا را مبر از یاد
جانبازی مردان خدا را مبر از یاد
آیین جوانمردی شیران سلحشور
سرهای ز تن مانده جدا را مبر از یاد
آنجا که شهیدان همگی شاهد عشقند
جوشیدن خون شهدا را مبر از یاد
افکند عدو در سر هر راه، دو صد دام
حیلتگری خصم دغا را مبر از یاد
امروز بُوَد جنگ تو در عرصه فرهنگ
ای مرد! در این عرصه خدا را مبر از یاد
