متاسفانه با همه‌گیر شدن ویروس کرونا و ادامه سیر تصاعدی تعداد مبتلایان به آن در کشور و در حالی که در میان سه کشور اول شیوع کرونا هستیم، نمیتوان منکر این واقعیت شد که بسیاری از ایثارگران و جانبازان و خانواده‌های آنها در معرض خطر هستند و بدلیل کهولت سن و مشکلات پزشکی و همچنین چالشهای اقتصادی که با آنها مواجه هستند، خطر جدی آنها را تهدید می‌کند. در حالی که بنیاد شهید و برخی نهادهای مرتبط با نیروهای مسلح اقداماتی برای کمک‌رسانی به خانواده‌های شاهد و ایثارگران و جانبازان انجام داده‌اند، با افزایش تعداد ایثارگران فوت شده، نگرانی‌های از این بابت بیشتر شده.
در حالی که تا امروز تعدادی از مقامات دولتی و نمایندگان مجلس مانند معصومه ابتکار، ایرج حریرچی، مصطفی پورمحمدی، مجتبی ذوالنوری، محمود صادقی، معصومه آقاپور علیشاهی و پیرحسین کولیوند مبتلا به کرونا شده‌اند، حداقل – تا زمان انتشار این مقاله – ۱۲ جانباز جنگ تحمیلی و ۳ تن از مدافعین حرم نیز قربانی این ویروس کشنده شده‌اند. متاسفانه به دلیل عدم اطلاع‌رسانی مناسب تائید آمار دقیق دشوار است، اما با توجه به گسترش بیماری در سطح کشور، احتمال بالا رفتن این آمار بسیار زیاد است.
به طور خاص باید توجه داشت که جانبازان شیمیایی از ناراحتی‌های تنفسی رنج می‌برند و نسبت به ویروس کرونا بسیار آسیب‌پذیر هستند. تخصیص بودجه برای واردات دستگاه اکمو (ریه مصنوعی) از ضروریات این دوران است زیرا این دستگاه می تواند برای جانبازان شیمیایی که به کرونا مبتلا شده‌اند بسیار حیاتی باشد. گزارش‌ها حاکیست اکنون این دستگاه تنها در بیمارستان‌های بقیه الله، امام خمینی و دانشوری وجود دارد ولی کل تعداد موجودی اکمو در بیمارستان بقیه الله ۶ دستگاه است که به هیچوجه برای جانبازان مبتلا به کرونا کافی نیست. شایسته است یک گروه ویژه اضطراری برای این موضوع تشکیل شود تا با مدیریت و بودجه مناسب، از بروز فاجعه جلوگیری شود.
خبرهای غیررسمی حاکی از شهادت ایثارگران زیادی بر اثر ابتلا به کرونا در روزهای اخیر است ولی متاسفانه گزارش‌ها تنها معطوف به افراد معروف شده است. درگذشت دکتر محمد علی رمضانی دستک، جانباز شیمیایی و کاندیدای منتخب مجلس یازدهم، و ابتلای آقای رضا رحمانی، جانباز شیمیایی و وزیر کابینه دکتر روحانی، از مواردی بوده که خبرساز شده ولی موارد بسیار بیشتری هم بوده که به علت گمنام بودن جانباز مبتلا، سخنی از آن به میان نیامده است.
متاسفانه حاج حسین مولایی که سالها با عوارض مجروحیت شیمیایی دست و پنجه نرم می کرد اولین مورد فوتی گزارش شده در خصوص بیماری کرونا در ایران بود. در ضمن باخبر شدیم که سردار پورقاسم هم که از جانبازان شیمیایی جنگ تحمیلی بود دعوت حق را لبیک گفته است. بر اساس گزارش‌های رسمی که منتشر شده، علت فوت، جراحت شیمیایی ذکر شده و سخنی از ویروس کرونا نیامده که البته در این زمینه باید شفاف‌سازی صورت گیرد. همین شفاف‌سازی‌ها باید در رابطه با شهادت حاج محمد ابوالقاسمی و وخامت حال حاج مهدی سلحشور نیز صورت گیرد.
همانطور که اشاره شد، بیشتر عزیزان ایثارگری که در پی ابتلا به کرونا به شهادت رسیدند افرادی هستند که کسی با نامشان آشنا نیست. در این میان از اولین نام‌هایی که منتشر شد میتوان از علیرضا احمدی یاد کرد که جانباز دفاع مقدس بود و با فقط ۵۰ سال سن و در حالی که در شرایط بسیار بد اقتصادی در قم زندگی میکرد و اجاره نشین بود، بر اثر ابتلا بە کرونا درگذشت.
با توجه به شرایط نابسامان بسیاری از قربانیان ویروس کشنده کرونا در کشور، این روزها سوالی که در بسیاری از محافل مطرح است این است که چرا بر خلاف ادعای مسئولین کشور که میگویند کرونا فقیر و پولدار نمیشناسد، مناطق فقیر شهرها و به طور کلی کم درآمدها و مستضعفین منجمله جانبازان و ایثارگران و برخی از خانواده‌های شهدا درصد بالاتری از این بیماری را میان خود دارند؟ پاسخ این سوال را البته میتوان در چند عامل مهم جستجو کرد. به عنوان مثال، نبود الکل و تجهیزات پزشکی لازم، نبود کیت‌های تشخیص و عدم دسترسی به مواد ضد عفونی در مناطق محروم و مهمترین عامل، عدم رسیدگی لازم و توجه مسئولین و نهادهایی مانند بنیاد شهید و بنیاد مستضعفین به افرادی که صدایی در جامعه ندارند و در مناطق محروم زندگی میکنند، میباشد.
در روزها گذشته بسیاری از جانبازان و ایثارگران پیامک‌‌های کوتاه از طرف بنیاد توصیه‌های پزشکی دریافت کرده‌اند اما آیا ارسال توصیه‌های پزشکی توسط پیامک و انتشار بیانیه در چنین شرایطی کافیست؟ در حال حاضر وظیفه دولت و بخصوص بنیاد شهید که متاسفانه تنها امید خانواده‌های ایثارگران و فرزندان شاهد است، این است که با رسیدگی به وضعیت این عزیزان و توزیع الکل، ماسک و مواد ضدعفونی آمار تلفات در میان خانواده‌های شهدا و ایثارگران را کنترل کرده و فقط به انتشار بیانیه و ارسال پیامک اکتفا نکند.
