مدافعان حرم، قربانی مضاعف بی‌تدبیری‌ها

 اگر بخواهیم احساسات را کنار بگذاریم و منطقی نگاه کنیم، و حتی اگر از خود خانواده شهدا هم بپرسیم بسیاری از آنها اذعان دارند که درد خانواده شهدای مدافع حرم اگر از درد خانواده‌های شهدای دفاع مقدس بیشتر نباشد، کمتر هم نیست. این را از این جهت میگوییم که بیشترین حرف و کنایه‌ای که به خانواده شهدای جنگ تحمیلی زده میشود این بوده که از سهمیه استفاده کرده و امکانات رفاهی بیشتر شامل حالشان شده است اما در مورد خانواده‌های مدافعان حرم متاسفانه حرف و حدیث‌های بسیاری ساخته شده و همیشه به نوعی فدا شده‌اند. در اینکه مدافعان حرم و خانواده‌های آنها توسط دشمنان داخلی و خارجی مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند شکی نیست امام واقعیت این است که حتی مسئولین به ظاهر انقلابی کشور هم با این عزیزان رفتار مناسبی نداشته و آنها را مورد بی مهری قرار داده‌اند.

در حقیقت همانطور که مطلع هستید عبارت مدافع حرم از جایی شروع شد که با پیشروی تفکیری‌ها و تروریست‌های داعش در سوریه و عراق و خطری که مقدسات همه ما شیعیان را در این دو کشور تهدید می کرد، دلیرمردانی از ایران و دیگر کشورها، برای دفاع از حرم معصومین(ع) راهی سوریه و عراق شدند تا جلوی پیشروی داعشی‌ها را بگیرند. با توجه به اینکه در سالهای آغازین جنگ در سوریه و حضور مدافعان حرم در سوریه و عراق، بدلایل استراتژیک و سیاسی تصمیم بر این بود که حضور نظامی ما در آنجا علنی نباشد، همان آغازی شد برای پنهان ماندن رشادت‌ها و ازخودگذشتگی‌های این جوانان غیور کشور که تا چند سال به شکلی کاملا گمنام میجنگیدند و گمنام هم شهید میشدند. در همین حال متاسفانه بدلیل اطلاع رسانی غلط دولت و شیطنت‌های رسانه‌های معاند، مردم نیز، محبوبیت و احترامی را که برای خانواده‌های شهدا و ایثارگران قائل بودند، برای مدافعان حرم قائل نشدند. صدای مدافعان در گذشته از مسائلی همچون محرومیت خانواده شهدای فاطمیون از خدمات بنیاد و مشکلات حقوق و مزایا و بی‌حرمتی مسئولین نسبت به مدافعان حرم سخن گفته است.

 از این در و دل‌ها اگر بگذریم،‌ میبینیم که این عزیزان همکنون در داخل کشور و بیش از هر زمان دیگری، قربانی سوءمدیریت‌ها و بی‌تدبیری‌های دولت می شوند. در شرایطی که فسادها و سوءمدیریت‌ها، باعث به قهقرا رفتن اقتصاد کشور شده،‌ و این امر به اعتراض‌های گسترده انجامیده،‌ میبینیم که دولتی‌ها باز هم مدافعان حرم را به صف اول مبارزه با مردم کشور خود می فرستند و خود هیچ مسئولیتی نمی‌پذیرند. همانطور که در آبان ماه شاهد بودیم، اعتراض‌های معیشتی به خشونت کشیده شد و بسیاری از بچه‌های مدافع حرم مجبور به ورود کردن به جریان شدند. در میان متاسفانه برخی از این عزیزان مانند مرتضی ابراهیمی به شهادت رسیدند. در این جریان شاهد بودیم که باز هم مدافعان قربانی شدند و دولتی‌ها هیچ مسئولیتی نپذیرفتند.

واقعیت این است که جدال مستکبر و مستضعف تنها در سطح جهانی و میان کشورها وجود ندارد بلکه در داخل کشور خودمان هم شاهد این جدال هستیم. در یک طرح ماجرا صاحبان قدرت و ثروت قرار دارند و در طرف دیگر، امتی که همیشه قربانی اهداف و آمال مستکبران می‌شوند. با نگاهی به زندگینامه مدافعان حرم می توان دید که اگر این عزیزان از طبقه مستضعف برخواسته‌اند و اگر هم به منابع قدرت و ثروت دسترسی داشته باشند همچون همدانی‌ها و سلیمانی‌ها، ریشه‌های خود را فراموش نمی کنند و با مستضعفین باقی می مانند. از آنجا که هدف این عزیزان عزت و سربلندی نظام و امت اسلامی است، با خطا پوشی، گناه‌ها و بی تدبیری‌های مسئولان را برملا نمی کنند و در عوض با قربانی کردن خود تلاش می کنند تا کلیت نظام و کشور حفظ شود. ولی این نجابت و فداکاری نباید عاملی برای سوءاستفاده مسئولانی قرار گیرد که تنها به فکر خود و آقازاده‌هایشان هستند.

همانطور که در مقاله «خدمتگزاران خط مقدم سپاه را قربانی نکنیم» نیز اشاره کردیم، نباید اجازه داد که مسئولین با فرافکنی، از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند و سربازان خط مقدم اسلام را قربانی نمایند. این موضوع را در جریان ناآرامی‌های آبان‌ ماه و شهادت عزیزانی همچون مرتضی ابراهیمی شاهد بودیم و نباید بگذاریم که این روش، در جریان تحقیق و تفحص سقوط هواپیمای اوکراینی تکرار شود. مدافعان حرم و سربازان مخلص سپاه بدون هیچ چشم داشتی وارد خط مقدم جهاد و مبارزه حق علیه باطل شده‌اند ولی نباید از این اخلاض و نجابت سوء‌استفاده شود و سوء‌مدیریت‌ها و بی‌تدبیری‌ها ادامه یابد.