در جامعه ما و در میان کسانی که ارتباط چندانی با خانواده‌های ایثارگران و جانبازان ندارند، این ذهنیت وجود دارد که همه این عزیزان از یک طیف سیاسی خاص حمایت می کنند و ذهنیت کاملا مشترکی نسبت به مسائل مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور دارند. هرچند اکثر قریب به اتفاق خانواده بزرگ ایثارگران و جانبازان در دفاع از آرمان‌های امام (ره) و انقلاب با هم اتفاق نظر دارند، ولی آنها هم همچون دیگر اقشار جامعه به طیف‌های مختلف سیاسی، از اصولگرا گرفته تا اصلاح‌طلب و غیره، تعلق دارند.
همین ذهنیتی که در میان افراد عادی جامعه وجود دارد، متاسفانه در میان سیاستمداران هم دیده می‌شود. در واقع سیاستمداران اصولگرا فرض را بر این می‌گیرند که به طور قطع رای خانواده شهدا و ایثارگران را دارند و به همین علت چندان دغدغه پاسخگویی به این خانواده‌ها را ندارند. در شرایط کنونی که به انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم، باید این موضوع را به نامزدها گوش زد کنیم که خانواده شهدا با هیچ سیاستمداری عقد اخوت نبسته‌اند و نمایندگانی که با شعار اصولگرایی وارد خانه ملت شدند ولی در مقابل فساد و سوء‌مدیریت بنیاد شهید سکوت کردند، از حمایت خانواده شهدا و ایثارگران بهره‌مند نخواهند شد.
سوال اینجاست که چرا مردم عادی و بسیاری از سیاستمدارن اینگونه تصور می کنند که همه ایثارگران و جانبازان به یک طیف سیاسی خاص تعلق دارند؟ طبق تعریف قانونی عبارت ایثارگر، «ایثارگر به کسی اطلاق می‌گردد که برای استمرار و حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی و دفاع از کیان نظام جمهوری اسلامی ایران و استقلال و تمامیت ارضی کشور، مقابله با تهدیدات و تجاوزات دشمنان داخلی و خارجی انجام وظیفه نموده و شهید، مفقودالاثر، جانباز، اسیر، آزاده و رزمنده شناخته شود.» همانطور که مشخص است در این تعریف، هیچگونه تمایل حزبی و سیاسی گنجانده نشده و هر شخصی که برای دفاع از جمهوری اسلامی ایران مقابله تهدیدات خارجی و دشمنی مبارزه میکند ایثارگر نام میگیرد. در یکی دو دهه اخیر اما کسانی که در رسانه‌ها به عنوان نماینده قشر ایثارگر معرفی شده‌اند تنها یک نوع دیدگاه خاص را منتقل کرده‌اند و بسیاری از شهدایی که لزوما با نگاه غالب کنونی همراهی نداشتند، نظراتشان به گونه‌ای تحریف شده عرضه می شود. اینگونه پوشش خبری، این توهم را در میان بسیاری از سیاستمداران اصولگرای ما ایجاد کرده که نباید نگران مطالبات اقتصادی و سیاسی ایثارگران باشند و همین امر باعث شده که چندان توجهی به در و دل‌های طبقه مستضعف نکنند.
هرچند در سالهای اخیر چندان شاهد پوشش خبری نگاه‌های متفاوت از سوی خانواده شهدا و ایثارگران نبوده‌ایم ولی حقیقت را نمی توان همیشه پنهان نگه داشت. به عنوان مثال چندی پیش خبرآنلاین مصاحبه‌ای با داوود کریمی فرزند شهید حاج عباس کریمی، زهرا کاوه فرزند شهید محمود کاوه و حمیدرضا فرزاد از همرزمان شهید عباس کریمی، داشت. در مورد همین موضوع بحث ما، داوود کریمی گفت که «من نمی‌دانم آن زمان شرایط چگونه بود، شاید شرایط سیاسی خاص بود و به همین دلیل اعتقاد داشتند که خانواده‌های شهدا چه گفتند و از چه کسی حمایت کردند. از نظر من الان دیگر آن موضوع از حیز انتفاع ساقط است. دیگر اینگونه نیست که اگر اتفاقی افتاد، برخی بگویند خون شهدا پایمال شد یا خانواده شهدا ناراحت هستند، مردم دیگر نمی‌گویند چرا این اتفاق افتاد. دیگر دسته‌بندی‌ها مشخص شده است و همه می‌دانند که خانواده شهدا هم مانند مردم چند دسته‌اند و از نظر سیاسی، اجتماعی و … افکار متفاوتی دارند…» در همین گفتگو، زهرا کاوه دختر شهید کاوه اینگونه موضع خود را مشخص کرد که «از خانواده شهدا سوء‌استفاده می‌شود، وگرنه رزمندگان در آن زمان خط و مشی خاص سیاسی نداشتند، که الان به یکی از گروه‌های سیاسی نزدیک باشند.» همانطور که در میان رزمندگان از مذاهب و اقوام مختلف حضور داشتند، عقاید سیاسی و مذهبی آنها نیز متفاوت بود.
جالب اینجاست که در میان این ایثارگران و جانبازان، فرماندهان و درجه‌داران ارشد نظامی بسیاری هستند که این روزها از سوی صدا و سیما به آنها کم لطفی می شود و نسل جدید آشنایی با آنها ندارد. ولی نکته تعجب آور اینجاست که چرا باید سیاستمداران ما هم دچار فراموشی شده‌اند؟ اینگونه تحریف‌ها متاسفانه به تحریف نوع نگاه خانواده جانبازان و ایثارگران محدود نیست و درخصوص نوع روایت از فداکاری‌های شهدا هم صادق است. برای مثال، سردار کیانی که از موسسین سپاه خوزستان و نخستین فرمانده سپاه آبادان بود، در مصاحبه‌ای با سایت جماران از خطر تحریف و مصادره شهدا و ایثارگران گفته است.
باید گفت که تنوع افکار و دیدگاه‌های سیاسی و اقتصادی محدود به ایثارگران جنگ تحمیلی نیست و مدافعان حرم هم افکار و نظارت مختلفی در خصوص مسائل سیاسی و اقتصادی کشور دارند. ولی ظلم بزرگی که در حق این عزیزان شده این است که رسانه‌ها، بخصوص صدا و سیما به گونه‌ای مدافعان حرم را به نمایش می گذارند که گویی آنها هیچ فردیت و استقلال فکری ندارند. متاسفانه این نوع پوشش خبری مدافعان حرم باعث شده که مردم عادی که ارتباط مستقیمی با جامعه ایثارگران ندارند نگاهی منفی به مدافعان حرم داشته باشند. همه در جریان شایعات شرم آوری هستیم که در خصوص تطمیع مالی و یا مغزشویی مدافعان حرم از سوی دشمن منتشر می شود. فکر می کنید چرا اینگونه شایعات نفرت انگیز از سوی مردم باور پذیر می شود؟ آیا جز این است که رسانه‌های رسمی ما تصویری مصنوعی و فرمایشی و غیرباور پذیر از این عزیزان نشان داده اند؟ آیا اینگونه پوشش خبری مدافعان حرم، بزرگترین ظلم به آنها نیست؟
صدای مدافعان پیشتر در مقاله «مجلس شورای اسلامی و ایثارگران» درباره کارنامه برخی از نمایندگان مجلس و میزان حمایت آنها از خانواده شهدا و جانبازان و ایثارگران نوشته بود. ما همچنان به آگاهی رسانی درخصوص میزان تعهد سیاستمداران به قول‌هایی که به ایثارگران داده‌اند خواهیم پرداخت، ولی نامزدهای مجلس باید آگاه باشند که نباید نگاهی تحقیر آمیز به خانواده‌های معزز شاهد و ایثارگران داشته باشند و فرض را بر این بگیرند که به صرف اصولگرا بودن و سردادن شعارهای ارزشی، حمایت بدون غیر و شرط این خانواده‌ها را خواهند داشت. نامزدها باید بدانند که جامعه ایثارگران با استقلال فکری و وقوف به مشکلات مختلف جامعه، کارنامه نامزدها را بررسی خواهند کرد و این افراد را بر اساس میزان التزام عملی آنها به آرمان‌های انقلاب و میزان فداکاری صادقانه در راه تحقق مطالبات قشر مستضعف ارزیابی خواهند کرد.
