چند روز پیش باز هم خبر ناگوار خودسوزی یک جانباز دیگر را در رسانهها خواندیم. خبری که گویا این روزها تبدیل به موضوعی عادی و تکراری شده. انگارعادت کردهایم اینگونه اخبار را بخوانیم و بدون نشان دادن هیچگونه واکنشی راحت از کنار آن عبور کنیم. خودسوزی سه جانباز دفاع مقدس و یک فرزند شهید در ظرف ۳ ماه بسیار تکان دهنده است، اما نه تنها بنیاد شهید بلکه هیچ یک از مسئولین دیگر تمایلی برای رسیدگی به این موضوع و پذیرش مسئولیت نشان نمیدهند و انگار بیتفاوتتر از قبل هم شدهاند.
اما به راستی ریشه این خودسوزیهای سریالی چیست؟ چرا یک جانباز دفاع مقدس و یا یک فرزند شهید باید به جایی برسد که دست به چنین کاری بزند؟ آیا این خودسوزیها نشانگر نارضایتی گسترده جانبازان از مسئولین بنیاد شهید نیست؟
به گزارش خبرگزاری برنا از قم، در ظرف کمتر از ۳ ماه، این چهارمین مورد خودسوزی و فوت افراد تحت پوشش بنیاد شهید قم میباشد. طبق گزارشهای رسیده این جانباز ۴۵ درصدی اواسط هفته گذشته در منزل خود در قم دست به خودسوزی زده است و برای درمان به بیمارستان سوختگی اصفهان اعزام شده است که علی رغم تلاش کادر درمانی بیمارستان، این جانباز فوت کرده است.
در همین ارتباط و به گزارش فرارو، محمدرضا گروسی، مشاور امور ایثارگران استانداری قم در پاسخ به این سوال که مدیرکل بنیاد شهید قم چه توضیحی بابت خودسوزیهای اخیر داشتند، گفت: ایشان تحلیلهایی کرده بود و دلایلی هم بابت خودسوزی نفرات قبلی ارائه کرده و اشاره نموده بود که از آقای عباسپور، معاون بهداشت و درمان بنیاد شهید کشور هم درخواست کردهایم تا یک آسیبشناسی و کار پژوهشی در مورد دلایل این خودسوزیها صورت گیرد. آقای گروسی همچنین گفته است که به هر حال اگر نیاز روز جامعه ایثارگر و جانباز کشور، تامین داروهایشان است و باید بپذیریم یکی از دلایل این اتفاق این است که شاید دارو به موقع به جانبازان نمیرسد و به همین دلیل باید پیگیری بیشتری صورت گیرد. مشاور امور ایثارگران استانداری قم در پایان به این نکته اشاره کرد که «بعضا به دلیل نرسیدن و کمبود دارو یا استفاده با دوز کم توسط جانبازان، این اتفاقات رخ میدهند و جانبازان اعصاب و روان، همیشه کارهای شان ارادی نیست و لذا این جانبازان عزیز ما باید دائما تحتنظر باشند.»
واقعیت این است که مشکلات اعصاب و روان جانبازان تنها از طریق دارو قابل درمان نیست و مسئولان بنیاد با طرح مشکل دارو درواقع آدرس غلط می دهند. همانطور که ما در «صدای مدافعان» در بخش سلامت روان وبسایت بر آن تاکید داریم، لزوم حمایتهای اجتماعی و مشاورهای از عزیزان جانباز است و این مسئولیتی نیست که مسئولان بنیاد بتوانند از زیر آن شانه خالی کنند. مجروحیت اعصاب و روان سختترین مجروحیت در جنگ تحمیلی است. سالها بنیاد شهید و حتی بسیاری از پزشکان هم تشخیص مناسبی از بسیاری از بیماریهای مربوط به اعصاب و روان نداشتند و سالها طول کشید تا یک جانباز اعصاب و روان در میان مردم تعریف پیدا کند. حالا که مقداری به علم روز دسترسی داریم و به اهمیت بیماریهای روانی پیبردهایم، باید از متخصصان خوب داخلی و خارجی بیشتری برای درمان جانبازان اعصاب و روان استفاده کنیم
در سه ماه گذشته صدای مدافعان دو مقاله در مورد خودسوزیهای زنجیرهای قم منتشر کرده که طی آن به مسئولین بنیاد شهید و امور ایثارگران این اخطار را دادیم که اگر شرایط این جانبازان نه تنها در قم بلکه در دیگر استانهای کشور بهبود نیابد، باز هم شاهد چنین اتفاقات تاسفباری خواهیم بود که متاسفانه اینگونه هم شد. برای اولین بار حدود سه ما پیش بود که صدای مدافعان متنی را در مورد خودسوزی یک فرزند شهید در مقابل ساختمان بنیاد شهید قم منتشر کرد و در هر دو مقاله منتشر شده در این ارتباط اشاره به این مهم داشتیم که در روزهای پس از خودسوزی این فرزند شهید، عدهای برای پوشش گذاشتند به روی کمبودها و تبرئه مسئولین بنیاد و دولت دست به کار شدند و مشکلات اعصاب و روان این جانبازان را دلیل بروز این اتفاقات ناگوار دانستند. ما همچنین این اخطار را به برخی مسئولین دادیم که با عذر بدتر از گناه تلاش در تبرئه خود نکنند زیرا حتی اگر هر یکی از این عزیزان مشکلات روحی هم داشته، بنیاد باید توجه بیشتری به مشکلات تک تک این جانبازان و خانوادههای شهدا می کرد و اجازه نمی داد که کار به جایی برسد که چهار تن از افراد تحت پوشش بنیاد در مدتی کوتاه دست به خودسوزی بزنند.
به هر حال به نظر میرسد با توجه به مصاحبه منتشر شده مشاور امور ایثارگران استانداری قم، باز هم برخی از مسئولین میخواهند آدرس غلط بدهند و تنها مشکل کمبود داروهای اعصاب و روان را عامل این خودسوزیها معرفی کنند تا به نوعی از بار مسئولیت شانه خالی کنند.
البته باید باز هم به این مطلب اشاره کنیم که به علاوه برخی از مسئولین، همانطور که در در مقاله قبلی نیز گفتیم، اصحاب رسانه هم تا حد بسیاری در این خودسوزیها شریک و حتی مقصرند. پوشش خبری محدود در مورد این خودسوزیها باعث میشود مسئولین نیز از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده و پاسخگو نباشند. به عنوان مثال در حالی که اوایل مهرماه یک جانباز دیگر در تهران و روبروی یک ساختمان اداری دست به خودسوزی زده بود، تقریبا هیچ یک از خبرگزاریهای معتبر و رسمی کشور خبری در این زمینه منتشر نکردند. در مورد دیگر موارد پیش آمده هم خبرگزاریهای معتبر کشور با کمترین پوشش خبری ممکن براحتی از اخبار مربوط به این خودسوزیها گذر میکنند.
همانطور که اشاره شد نه فقط صدای مدافعان بلکه تعداد معدود دیگری از رسانهها و سایتهای خبری منجمله فاش نیوز، بارها به مسئولین بنیاد هشدار داده بودند که در صورت تداوم وضعیت فعلی در بنیاد شهید قم هر لحظه احتمال وقوع حوادث تلخی مانند این وجود دارد اما مدیران بنیاد شهید همچنان دست بر روی دست گذاشته و فرافکنی میکنند. در همین ارتباط و در پی خودسوزی سه جانباز دیگر که هر سه تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران بودهاند، در دو ماه گذشته مدیران بنیاد شهید در اقداماتی مبهم مانند اخراج نگهبان درب ورودی اداره کل بنیاد شهید، به عنوان مقصر اقدام نمودند و از ارائه هر گونه توضیحی خودداری کردهاند.
در انتها با جملهای از حسین حیدری از فاش نیوز این متن را پایان میبریم به امید اینکه این آخرین خبر خودسوزی یک جانباز باشد که در موردش مینویسیم. «مظلومیت جانبازان در غبار دعواها گم شده است. مسئول نالایق و بی تدبیر بنیاد شهید قم از مرگ جانبازان جز اظهار تأسف، حرفی برای گفتن ندارد. چهارمین جانباز قمی خودسوزی و خانوادهاش را هم داغدار کرد. چه کسی پاسخگوست؟ همرزمان هم سکوت کردهاند»…
مقالات مربوط: