چیزی حدود ۷ سال از حضور مستشاری و نظامی کشورمان در سوریه میگذرد. اینکه رسانه‌ها فارسی زبان معاند و رسانه‌های غربی در این سالها این موضوع را به چالش کشیده و دستگاه‌های تبلیغاتی خود را بر علیه ایران به راه انداخته‌اند جای تعجب ندارد اما در چند سال اخیر، صداهایی نیز از رسانه‌های داخل به گوش میرسد که با طرح سوالاتی در خصوص حضور نظامی نیروهای سپاه در سوریه، صحبت هایی را مبنی بر لزوم بازگرداند مدافعان حرم از سوریه مطرح کرده‌اند. در حالی که میدانیم که بدون حضور حججی‌ها و صدرزاده‌ها و همرزمانشان، به این زودی‌ها تروریست‌های داعشی شکست نمی خوردند، هم اکنون با شکست تکفیریها و افزایش قدرت نظامی ارتش سوریه برخی از کارشناسان و تحلیلگران سیاسی حضور ما در سوریه را غیرضروری توصیف می کنند. این ناظران به دو موضوع اشاره می نماید: ۱- ادامه حضور نظامی ما در سوریه به هدر رفتن نیروهای انسانی و اقتصادی کشور می انجامد. ۲- شهروندان سوریه پس از مدتی، نسبت به حضور نیروهای ما در کشورشان احساسی منفی خواهند داشت و یک نوع دشمنی تازه آغاز خواهد شد. حالا سوال این است که در حال حاضر و در شرایطی که سوری‌ها نیاز نظامی به ما ندارند آیا باید نیروهای سپاه و مدافعان حرم از سوریه بازگردند؟
سال گذشته بهرام قاسمی، سخنگوی وقت وزارت امور خارجه ایران تاکید کرده بود که تا زمانی که دمشق به کمک ایران نیاز دارد و تروریست‌ها در سوریه حضور دارند، ایران این کشور را ترک نخواهد کرد. وی همچنین اشاره کرده بود که حضور ایران در سوریه بنا به دعوت دولت سوریه انجام شده و هدف برای مبارزه با تروریسم بوده و تا زمانی که نیاز باشد و خطر تروریسم باشد و دولت سوریه بخواهد ایران به کمکهای خود به دولت سوریه ادامه خواهد داد. در همین حال گزارش‌ها از سوریه حاکی است که نیروهای ارتش سوریه بیش از پیش بر امور تسلط پیدا می کنند و در واقع، همکنون خطر تکفیریها بیشتر یک خطر ایدئولوژیک است که مستلزم جنگ در جبهه‌های فرهنگی و فکری است.
نباید فراموش کرد که سوری‌ها نیز همچون دیگر ملت جهان علاقمندند که احساس استقلال و خودکفایی داشته باشند و در حوزه امنیتی هم علاقمند نیستند که نیروهای حافظ صلح خارجی در کشورشان حضور داشته باشد. این امر زمانی از اهمیت بیشتری برخوردار میشود که لابلای خبرها از نارضایتی درصدی از مردم سوریه از حضور نیروهای ما در کشورشان میشنویم. چندی پیش طبق گزارش چند رسانه عرب زبان، تجمعاتی در سوریه علیه حضور نیروهای ایرانی در دیرالزور تشکیل شده بود که با کمک نیروهای ضد شورش ارتش سوریه و نیروهای سپاه خنثی شد و هر چند طبق گزارش روزنامه الشرق الاوسط یک کشته و چند زخمی حاصل این اعتزاضات بود، ولی خوشبختانه این اعتراضات فعلا گسترش نیافته است. اما باید توجه داشت که با کاهش بیشتر درگیری‌ها در سوریه، اینگونه احساسات ناسیونالیستی و ضدخارجی در سوریه افزایش خواهد یافت و اگر فکری برای وضعیت نیروهایمان در سوریه نکنیم، اینگونه اعتراضات گسترش خواهد یافت.
نکته دیگر قابل بحث اینجا، مسئله اقتصادی موضوع است. متاسفانه دولت در حوزه تجارت و بازرگانی با سوریه بی‌کفایتی نشان داده و الان ما از بسیاری از کشورهای منطقه در این زمینه عقب افتاده‌ایم و روس‌ها و ترک‌ها و مصری‌ها بسیار بیشتر از ما در سوریه حضور تجاری و اقتصادی دارند. این کشورها متوجه شده‌اند که با پایان جنگ سوریه، رقابت اقتصادی برای وارد شدن به تجارت با این کشور داغ خواهد شد. در ضمن رژیم سوریه هم به طور تاریخی اهل معامله بوده و نشان داده که دشمن و دوست دائمی ندارد. به همین علت است که ما در میان مدت و درازمدت شاهد از سرگیری روابط اقتصادی سوریه با بسیاری از کشورهای دور و نزدیک خواهیم بود. در این شرایط، حضور نظامی توجیه کمتری پیدا می کند و کشورها به دنبال حضور و نفوذ تجاری و اقتصادی در سوریه خواهند بود. که باید دید آیا میتوانیم با حضور موثر و فعال در عرصه بازسازی سوریه مقداری از پولهای خرج شده در سوریه را به کشور بازگردانیم و یا پروژه‌ها را یکی پس از دیگری به شرکت‌های روسی و دیگر کشورهای اوروپایی میبازیم تا از غافله موقعیت‌های اقتصادی نیز عقب بی‌افتیم. ما در این مقطع باید در کناز توجیح سیاسی و استراتژیک، توجیح اقتصادی نیز برای ادامه حضور خود در سوریه داشته باشیم وگرنه در داخل کشور نیز با مخالفت‌های گسترده‌تری روبرو خواهیم شد.
شکی نیست که بشار اسد متحد ماست و ما باید نسبت به اهمیت این اتحاد واقف باشیم. ولی در کنار تاکید بر این اتحاد، باید حواسمان جمع باشد که مردم سوریه حاکمیت آن کشور را با حاکمیت ایران یکی قلمداد نکنند زیرا نهایتا سوری‌ها هم همچون دیگر ملت‌ها نسبت به دولت و حاکمیت خود نارضایتی‌هایی خواهند داشت و باید مراقب بود که کم کاری‌های دولت خود را به ما نسبت ندهند. متاسفانه اگر دولت خود را با دولت ما صددرصد در یک راستا بدانند، عملا نارضایتی‌های خود از دولتشان را به ما و منافع ما در سوریه مرتبط خواهند دید و به اصطلاح به سوی ما فرافکنی خواهند کرد. اینگونه فرافکنی‌ها ممکن است با ادامه حضور نظامی ما در سوریه تشدید شود و این موضوعی است که ما باید با هشیاری نسبت به آن برخورد کنیم.
سلام
تبریک می گم
تو این زمینه بهترین هستین
سایتتون هم زیباست