از سال گذشته و با بازگشت تحریم‌ها علیه برخی از سیاست‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی، شاهد اخبار و گزارش‌هایی در خصوص تاثیر این فشارها بر تامین دارو و درمان ایثارگران بوده‌ایم. برای نمونه، محمدرضا صدیقی مقدم، مدیرکل مصدومین شیمیایی بنیاد شهید و امور ایثارگران در پاییز گذشته اذعان کرد: وقتی در یک کشور ۵۰ بانک و موسسه مالی تحت تحریم قرار می‌گیرند، تمام ساختارهای اقتصادی مورد آسیب است. وی با اشاره به اینکه گله‌های جانبازان و ایثارگران از وضعیت بیمارستان‌ها و مراکز درمانی واقعی است گفت: اکنون در تامین ساده‌ترین تا پیچیده‌ترین داروها مشکل داریم.
تاثیرات تحریم‌ها بر جامعه ایثارگری کشور محدود به دارو و درمان نیست. بسیاری از مدیران بنیاد شهید در استان‌های کشور اذعان کرده‌اند که محدودیت‌های منابع مالی سبب بروز مشکلات متعددی از جمله اشتغالزایی برای ایثارگران شده است. نرخ بیکاری ایثارگران به نقل از مدیرکل بنیاد شهید استان مرکزی، مرتضی انصاری فر، چهار درصد است. بهره‌مندی از سهمیه ۳۰ درصدی استخدام ایثارگران در دستگاه‌های دولتی و پرداخت تسهیلات خوداشتغالی با مشکلاتی جدی مواجه است. پرداخت تمام هزینه‌های تحصیل فرزندان شهدا و جانبازان بالای ۲۵ درصد با توجه به افزایش شمار دانشجویان و بالا رفتن هزینه‌ها با چالش‌های جدی مواجه است. این مشکلات مستقیما با محدودیت‌های اعتباری موجود در ارتباط است که به واسطه سوءمدیریت‌ها و تحریم‌ها شدیدتر شده‌اند. به نقل از سید منصور میرمرادی، معاون توسعه و مدیریت منابع بنیاد شهید: در حوزه آموزش نزدیک به ۹۰ هزار دانشجوی ایثارگر شهریه‌بگیر داریم که ادامه تحصیل می‌دهند، سالانه چیزی حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد تومان هزینه پرداخت شهریه دانشجویان است که قطعاً در همین حوزه هم با کسری روبه‌رو هستیم و تمام مراکز شهریه‌بگیر از ما طلبکار هستند.
در همان زمان میرمرادی اذعان کرد: کسری بودجه بنیاد شهید و امور ایثارگران برای سال ۱۳۹۸ چیزی معادل ۴ هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان است. رقم بودجه بنیاد شهید ۱۳ هزار و ۹۰۰ میلیارد تومان که براساس قانون بودجه سه درصد از آن هم کم می شود و عددی معادل ۱۳ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان به ما ابلاغ کردند، مطمئناً ما فقط توانای پرداخت حقوق‌ها را داریم. به اعتبار میرمنصوری بنیاد شهید فقط تا شهریورماه می تواند بیمه را پرداخت کند و نیمه دوم سال با مشکلات جدی‌تری در زمینه بیمه مواجه خواهیم شد. شاید به همین دلیل است که بنیاد شهید برای پرداخت بدهی یک هزار و ۸۰۰ میلیارد تومانی خود به بیمه دی و بیمه ایران به قولی آتش به مال خود زده و قصد دارد با فروش اموال بنیاد شهید این کسری بودجه یا بهتر بگوییم بدهی را جبران کند. (مطلب مرتبط: مشکلات بیمه و درمان ایثارگران)
شاید همین فشارها باعث بروز تنش‌هایی میان فراکسیون ایثارگران مجلس با ریاست بنیاد شهید شده بود. هرچند جلسه آشتی‌کنانی هم برپا شد اما این آتش زیر خاکستر است و تا مشکلات تامین مالی یا بهتر بگوییم تحریم‌ها رفع نشوند این تنش‌ها میان مجلس و دولت و بنیاد شهید و سایر نهادها ادامه پیدا خواهد کرد. آنچه مسلم است این است که چه این دعواها و تنش‌ها ادامه پیدا کنند و چه فروکش کنند این جامعه ایثارگر است که هر روز و هر ساعت دارد هزینه می‌دهد و زیر بار فشارهای تحریمی و سوءمدیریت‌های داخلی قرار دارد.
یحیی کمالی‌پور، نماینده جیرفت در نشست مشترک نمایندگان فراکسیون ایثارگران با رییس بنیاد شهید و مسئول تامین اجتماعی نیروهای مسلح به نکته جالبی اشاره کرد. وی گفت: ما قبل از اینکه فراکسیون ایثارگران را در مجلس چهارم تشکیل بدهیم به ۱۴ یا ۱۵ کشور دنیا رفتیم تا وضعیت مدافعان آنها را در جنگ جهانی دوم و سایر جنگ‌های منطقه‌ای مورد بررسی قرار دهیم و متوجه شدیم که ایثارگران آنها جزو بهترین افراد جامعه و مورد تکریم قراردارند. وی افزود: خود من که در هنگام مجروحیت برای معالجه به کشوری اروپایی رفته بودم وقتی فهمیدند که یک جانباز هستم بیشترین امکانات را در اختیار من گذاشتند که از جمله آن تردد و عبور و مرور حتی از مناطق ممنوعه بود.
لازم به ذکر است که برخی از نمایندگان از جمله آقای کمالی‌پور منتظرند که مقام معظم رهبری مجددا مانند سال گذشته به این مسئله ورود کنند و از محل صندوق توسعه این کسری بودجه‌ها را جبران نمایند. نکته قابل توجه این است که حتی اگر چنین تصمیمی اتخاذ شود، مشکل حل نخواهد شد و تنها چندماهی آن هم به هزینه نسل‌های آینده کشور آبی بر این آتش‌ها ریخته خواهد شد ولی مشکل به این شکل حل نمی‌شود. بودجه مصوب دولت برای بنیاد شهید در سال ۹۳ شش هزار میلیارد تومان بود. این بودجه در سال ۹۴ به ۸ هزار میلیارد تومان و سپس در سال ۹۵ به ۹ هزار میلیارد تومان، سال ۹۶ به ۱۰ هزار میلیارد تومان و در سال ۹۷ به ۱۱ هزار میلیارد تومان رسید. مشکل تصویب بودجه نیست بلکه تامین اعتبارات است. اگر کشور از حالت جنگ اقتصادی خارج نشود و ما نتوانیم بودجه کل نظام را حال چه از طریق صادرات نفت و یا جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی تامین کنیم فرقی نمی‌کند چقدر در مجلس و یا مسجد و یا صدا و سیما از شهدا، ایثارگران و جانبازان و خانواده‌های مکرم ایشان تقدیر و تمجید کنیم.
اقاتون که میگفت تحریم فرصته؟هیچ اثری هم نداره؟چی شد؟دروغ میگفت؟
تحریم ها هم همچون دیگر محدودیت ها می توانستند و هنوز هم می توانند فرصت باشند به شرط آنکه سوء مدیریت هایی که در حوزه های مختلف شاهدیم ریشه کن می شد. به هر حال هنوز فرصت هست تا با مقابله با فسادها و هم بستگی ملی با مشکلات روبرو شویم.