لشکر زینبیون نامی آشنا برای دوستاران مدافعان حرم است. نام زینبیون که مدافعان پاکستانی حرم هستند با ایمان و دلاوری گره خورده به گونه‌ای که مقام معظم رهبری فرمودند: «زینبیّون خیلی خوب میجنگند؛ خیلی خوب مجاهدت میکنند. سلام من را به پدرها و مادرها و خانواده‌هایشان برسانید.» واقعیت هم این است که زینبیون در دفاع از حرم و شکست تکفیری‌ها نقشی حیاتی ایفا کردند و اکنون که خطر تکفیری‌ها از میان رفته نباید به فراموشی سپرده شوند. این عزیزان در کشور خود غریب هستند و در ایران هم از جایگاهی که شایسته اشان است برخوردار نیستند و از همین رو در یک وضعیت برزخی قرار دارند.
شش سال پیش بود که ۲۴ تن از جوانان شیعه پاکستانی که در ایران حضور داشتند و اکثرا طلبه بودند هسته اولیه گروه زینبیون را تشکیل دادند و چندی بعد برای دفاع از حرم به سوریه رفتند. با افزایش داوطلبان پاکستانی برای پیوستن به این گروه، رفته رفته زینبیون به یک لشکر تمام عیار تبدیل شد و اعضای این لشکر، با رشادت در عملیات‌های آزادسازی و تثبیت مناطق «حلب»، «نبل و الزهرا»، «تدمر»، «حما» و حاشیه دمشق، حضور تاثیرگذاری داشتند و ده‌ها شهید را تقدیم اسلام و حضرت زینب (س) کردند.
اکثر مدافعان حرم پاکستانی از ایالت پاراچنار هستند. پاراچنار مرکز منطقه خودمختار کُرام ایجنسی است که در مجاورت چهار استان طالبان خیز پکتیا، خوست، ننگرهار و لوگر در افغانستان و ایالت وزیرستان و سرحد پاکستان قرار دارد. نیمی از جمعیت این منطقه را شیعیان تشکیل می دهند و هرچند اکثر این عزیران از مشکلات اقتصادی و اجتماعی عدیده‌ای در عذاب هستند، ولی عشق به حضرت زینب (س) و ولایت مداری شیعیان پاراچنار، باعث شد که لشکر زینبیون از نیروی انسانی کارآمد و مخلصی برخوردار باشد و عزیزان زینبیون بتوانند در قالب «رزمنده»، «روحانی»، «پزشک» و «بهیار» در کنار برادران ایرانی و افغان خود خدمت کنند.
همانطور که یکی از فرماندهان زینبیون گفته، زندگی این عزیزان در جنگ گذشته و با مفهوم شهادت بزرگ شده‌اند و از همین رو حاضرند جان خود را فدا کنند تا از نام شیعه پاسداری کنند. همین امر باعث بروز رشادت‌های خارق العاده از عزیزان زینبیون شده. ما نباید فراموش کنیم که فداکاری و ولایت مداری زینبیون تا حدی بود که که نبرد پایانی و تعیین‌کننده با داعش در سوریه که منجر به نابودی این شجره خبیثه شد، به فرماندهی سرلشکر حاج قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه و با دلاوری و خط‌شکنی نیروهای زینبیون در منطقه البوکمال انجام شد.
زینبیون شهدای زیادی به محضر حضرت زینب (س) و آقا امام زمان (عج) هدیه کرده‌اند ولی متاسفانه به دلیل سخت گیری‌هایی که دولت پاکستان در رابطه با شیعیان به خصوص مدافعان حرم صورت میدهد، امکان بازتاب رسانه‌ای شهادت و تشییع این دلاورمردان نبوده. ولی همین امر باعث شده که آنچنان که باید و شاید به وضع و حال این عزیزان هم رسیدگی نشود و در مواردی رشادهایشان آنچنان که باید و شاید مورد قدردانی قرار نگیرد.
متاسفانه شیعیان پاراچنار و دیگر مناطق پاکستان با تبعیض‌های زیادی روبرو هستند و به طور خاص اعضای زینبیون زیر ذره بین دستگاه‌های اطلاعاتی پاکستان قرار دارند و خبرهای مختلفی از دستگیری و یا مفقود شدن این عزیزان منتشر می شود. در واقع این عزیزان به طور مضاعف غریب واقع شده‌اند و در کشور خود مورد آزاد و اذیت قرار می گیرند و در ایران هم آنچنان که باید و شاید مورد توجه نیستند و رشادت هایشان انعکاس لازم را نداشته. در ضمن پس از فروکش کردن درگیری‌ها در سوریه، سرنوشت عزیزان زینبیون و آینده حرفه‌ای آنها چندان روشن نیست.
برخی از مسئولان از هزینه‌های بالای سیاسی حمایت از برادران پاکستانی مان سخن می گویند ولی باید به این مسئولان یادآور شد که زمانی که زینبیون در خط مقدم جنگ علیه تکفیری‌ها جان فشانی می کردند، کسی از این هزینه‌های سیاسی سخن نمی گفت. اکنون هم باید مراقب بود که حقی از همرزمان پاکستانی ما ضایع نشود زیرا که در این صورت همگی در قیامت در مقابل حضرت زینب (س) شرمسار و رو سیاه خواهیم بود.
