پس از اظهارات مقام معظم رهبری مبنی بر «نه جنگ و نه مذاکره» به نظر می‌رسد گزینه پیش روی ما مقاومت است. بسیاری معتقدند که هم جنگ برای ما هزینه دارد و هم مذاکره. بسیاری فکر می کنند گزینه ای که به نسبت ریسک کمتر و هزینه کمتری، دست کم در کوتاه مدت، برای ما خواهد داشت، گزینه مقاومت است. در عین حال می‌دانیم که حتی اگر ما مذاکره نکنیم و جنگ هم نکنیم، منطقه می‌تواند با جرقه‌ای شعله‌ور شود و در آتش درگیری بسوزد.
با وجود اینکه به نظر می‌رسد سیاست حاکم در نظام پرهیز از جنگ باشد اما در همین چند ماه گذشته شاهد بوده‌ایم که چگونه تحرکات عمدی و غیر عمدی در منطقه به سرعت به افزایش تنش‌ها انجامید و برخی هم به دلایل مختلف این تحرکات و اقدامات به اصطلاح خرابکارانه را به برادران سپاه نسبت دادند. به نظر می‌رسد دشمنان ما می‌کوشند تا با کوچکترین بهانه‌ای و حتی شبه ارتباطی بین این اتفاقات با نظام، اجماعی جهانی علیه ما تشکیل دهند. اینجاست که ما باید هوشمندانه‌تر از گذشته عمل کنیم.
می‌گویند حمله به نفتکش‌ها در فجیره و اخیرا در دریای عمان کار ما بوده و سپاه قدس در تلاش است تا با استفاده از محور مقاومت، توان بازدارندگی نظام را به رخ دشمنان بکشاند تا شاید آنها هم از فشارهای سیاسی و اقتصادی خود بکاهند. در آخرین رویدادی که به تعبیر بسیاری از کارشناسان نظامی و سیاسی می تواند نقطه عطفی در نوع رویارویی ما با آمریکا باشد، شاهد شکار پهپاد آمریکایی توسط دلیرمردان نیروی هوا فضای سپاه بودیم. همزمان با این اتفاق غرورآمیز، جو خاصی هم در کشور احساس شد و آن خطر مقابله به مثل آمریکا بود. سابقه تاریخی این نوع درگیری ها را هم در دوران دفاع مقدس داریم. در آن زمان مین گذاری‌هایی در خلیج فارس صورت گرفته بود تا نفتکش‌های عراقی را هدف قرار دهد اما انفجار یکی از آنها در نزدیکی یکی از ناوهای آمریکایی به زخمی شدن ۹ یا ۱۰ آمریکایی انجامید. رپیس جمهور وقت آمریکا، ریگان، دستور داد تا دو میدان نفتی ایران، سامان و ساسان مورد حمله قرار بگیرد و در این درگیری ها ناوچه سهند و قایق توپدار جوشن نیز هدف موشک‌های آمریکایی قرار گرفت. حدود ۵۰ شهید در این درگیری به لقاالله پیوستند و خسارات وارده به میادین نفتی ایران نیز شدید بود. به هر تقدیر سرنگونی پهپاد آمریکایی و عدم اقدامات تلافی جویانه از سوی آمریکا باعث شده که در محافل سیاسی و نظامی این موضوع مطرح شود که آمریکا قصد جنگ ندارد و عقب نشینی کرده و ما هنوز می توانیم بیشتر فشار بیاوریم و عرصه را بر آنها تنگ تر کنیم.
اگر فرض را بر این بگیریم که این استراتژی می تواند موثر باشد باید مراقب مخاطرات جدی آن نیز باشیم. پس از سرنگونی پهپاد، سردار حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه: امنیت ملی کشور خط قرمز است، اجازه نمی‌دهیم ایران جولانگاه کشورهای فرامنطقه‌ای و دشمن باشد. علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز در حاشیه اجلاس مقامات عالی امنیتی جهان در روسیه گفت: مرز هوایی ما خط قرمز است و فرقی ندارد که هواپیمای کدام کشور از آن عبور کرده است به متجاوز همواره پاسخ سخت داده و خواهیم داد. نکته ای که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که محل درگیری منحصر به ایران و آمریکا نیست و کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نیز در منطقه هستند و آنها هم خط قرمزهای خود را دارند. درگیری‌های ما در خلیج فارس تنها به آمریکا ختم نمی شود. ما سابقه درگیری هوایی با عربستان را هم داریم. بعلاوه خطوط قرمز کشورها لزوما مرزهای جغرافیایی آنها نیستند کما اینکه حضور مدافعان حرم در سوریه هم فراتر از خط قرمز مرزی و جغرافیایی بوده. کشورهای حاشیه خلیج فارس در منطقه هستند اما همانگونه که سردار حاجی‌زاده گفت کشورهای فرامنطقه ای هم در منطقه هستند. آیا سعودی‌ها خط قرمز ندارند؟ عمانی‌ها و یمنی‌ها چطور؟ فرامنطقه‌ای هایی چون آمریکا و فرانسه و انگلیس و روسیه و حتی چین که به منافع خود در منطقه چشم دوخته اند، خط قرمز ندارند؟
باید مراقب باشیم. حضرت آقا در زمینه‌های فرهنگی تاکید کرده اند که آتش به اختیار هستیم اما موارد نظامی شامل این موضوع نیست و نباید هیچ حرکت ناهماهنگی صرفا برای اینکه توان بازدارندگی خود را به رخ حریف بکشیم از ما سر بزند. بله ما در جنگ حماسه آفریده و می‌آفرینیم اما نباید آغازگر جنگ باشیم و یا بهانه به دست دشمنان نظام بدهیم و در تله آنها بیافتیم. شهدای ما شجره انقلاب را سقایه کرده اند ولی ما نباید این شجره طیبه را با اشتباه در محاسبات و اقداماتی نسنجیده و ناهماهنگ به تندباد حوادث زمانه بسپاریم. امروز مراقبت از این شجره طیبه قراتر از خون مطهر شهیدان به بصیرت و تدبیر بازماندگان شهدا و مسئولینی که وامدار شهدا هستند بستگی دارد. شاید حماسه گام دوم حفظ استقلال،عزت و غرور ملی است و نه به خطر انداختن آن. مراقب خطوط قرمز دیگران باشیم.
مقالات مرتبط:
چگونه با «سیاست صبر» آمریکا را از منطقه دور کنیم
چگونه باید از قدرت خود در خلیج فارس سخن بگوییم؟
