همانطور که مطمئنا استحضار دارید، موضوع شفافیت آرای مجلس شورای اسلامی سالها بود که در رسانه‌ها و توسط بسیاری از نمایندگان ارزشی مجلس در دوره‌های اخیر به عنوان یکی از شعارهای انتخاباتی و موضوعاتی که نیاز به رسیدگی و متعاقبا تصویب دارد، همواره عنوان می‌شد. بالاخره با سر کار آمدن مجلس یازدهم، مجلسی که بسیاری از آن با نام مجلس انقلابی یاد میکنند، در حالی که انتظار میرفت طرح شفافیت آرا براحتی تصویب شود، در کمال نعجب همگان، مورد تصویب قرار نگرفت. اکنون سوال این است که چگونه میتوان به مجلسی که بسیاری از نمایندگان آن با شعار شفافیت آرا به صندلی مجلس رسیدند، اما هنگام عمل به وعده‌های خود پشت کردند، اعتماد کرد؟ واقعا آیا این مقاومت در برابر عدم شفافیت آرا غیر از پول و رانت و عدم پایبندی به وعده‌ها، دلیل دیگری هم دارد؟
چهارشنبه گذشته بود که طرح اصلاح موادی از قانون آیین‌نامه داخلی مجلس با نام شفافیت آرای نمایندگان در یک نشست علنی مورد بررسی قرار گرفت. همانطور که اشاره شده، در حالی که انتظار میرفت این طرح با بدست آوردن دو-سوم آرا براحتی به تصویب برسد، با ۱۵۳ رای موافق و ۶۳ رای مخالف و ۱۲ رای ممتنع از مجموع ۲۲۸ رای تصویب نشد. تصویب نشدن این طرح انتقادهای بسیاری را متوجه مجلس یازدهم، بخصوص رئیس مجلس، محمدباقر قالیباف، کرد.
طبق گزارش ایرنا، الیاس نادران، نماینده اصولگرای مردم تهران در صحبتهایی جنجالی پس از عدم تصویب طرح شفاف‌سازی گفت: مشکل امروز مجلس رفتار دوگانه‌ای است که نمایش شفافیت می‌دهیم و پنهان‌کاری می‌کنیم. وی که به تازگی به عنوان رئیس کمیسیون تلفیق بودجه ۱۴۰۰ منصوب شده است همچنین با انتقاد از همکاران خود در مجلس گفت: اینگونه نمی‌شود شفافیت داشت. شفافیت این است که آنچه گردش مالی ما است و مردم باید بدانند را بگوییم. نادران در مورد موضوع شفافیت آرا افزود: به مردم نمایش شفافیت می‌دهیم و آن را در بایگانی قرار می‌دهیم و اواخر کار مجلس دوباره آن را از بایگانی خارج و درباره آن حرف می زنیم. اگر صداقت داریم الان که شفافیت آرا رای آورد بلافاصله وارد جزئیات شویم و به مردم بگوییم که می‌خواهیم چه کار کنیم.
شاید حتی صریح‌تر از صحبتهای نماینده تهران، تحلیل آقای جعفرزاده ایمن‌آبادی، نماینده پیشین مجلس بود که در خصوص رد شدن این طرح گفت: «مجلس انقلابی که ادعای طرح شفافیت را داشت و باید پاسخگو باشد. من به شما خواهم گفت این طرح به سرانجام نخواهد رسید چرا که در تعارض با منافع هست. هیچوقت هیچ نماینده‌ای علیه خود طرحی را تصویب نمی‌کند». متاسفانه این صحبت‌ها دور از واقعیت نیست و اینگونه به نظر میرسد که افراد و گروه‌های به ظاهر ارزشی، تنها برای رسیدن به صندلی قدرت، موضوع شفافیت را پیش از پیش رسانه‌ای کردند اما در اصل هیچگاه قصد نداشتند با مردم صادق و شفاف باشند. واقعا با این تفاصیل چگونه میتوان نمایندگانی که با پایین‌ترین میزان مشارکت در تاریخ انتخابات به مجلس راه یافتند، اعتماد کرد؟ جامعه ایثارگران و جانبازان و به طور کلی طبقه آسیب‌پذیر جامعه امیدهای زیادی به وعده‌های عدالتخواهانه نامزدها بسته بود، ولی آیا هنگامی که مجلس به شفافیت رای نمی‌دهد میتوان انتظار داشت که نمایندگان به فکر مردم باشند؟
در انتها حرف ما به نمایندگان محترم مجلس این است. جدا از حاشیه‌های مربوط به عدم تصویب طرح مذکور، این حق مردم است که بدانند نمایندگان آنها چه در مجلس شورای اسلامی و چه در نهادهای دیگر حکومتی به چه و برای چه رای میدهند. هر چه باشد این مردم هستند که با رای خود نمایندگان را به مجلس میفرستند و نباید فقط شعار مردم سالاری و شفافیت را در زمان انتخابات سر دهیم. همانطور که امام خمینی (ره) درخرداد سال ۶۰ در جمعی از نمایندگان مجلس فرمودند: «باید به حساب واقع، به حساب انصاف و از روی وجدان، این مردمی را که شما را روی کار آوردند. این مردم زاغه نشین که شماها را روی مسند نشانده اند. ملاحظه آنها را بکنید و این جمهوری را تضعیف نکنید. بترسید از روزی که مردم بفهمند در باطن شما چه میگذرد و یک انفجار حاصل شود».
