چند سالی است که عده‌ای از فرزندان مقامات دولتی کشور که چه در داخل و یا در خارج از ایران زندگی‌هایی اشرافی دارند، تیتر روزنامه‌ها و رسانه‌ها و حتی موضوع سریال‌های تلویزیونی شده‌اند. برخی از این «آقازاده‌ها» در کشورهای غربی، که برخی از آنها حتی روابط خوبی با ما ندارند، تحصیل و یا زندگی می‌کنند و برخی دیگر با استفاده از نام و اعتبار و پول‌های هنگفت پدران خود، در داخل کشور وارد فعالیتهای اقتصادی و مال اندوزی می‌شوند که بعضا با اختلاس و فساد همراه میشود. در این میان، عده‌ای از فرزندان نظامیان و فرماندهان نیروهای مسلح هم هستند که وارد فعالیتهای پرحاشیه اقتصادی شده و متاسفانه با نام و اعتبار نظامیان و نهادهای نظامی بازی کرده‌اند. با مروری خلاصه بر موضوع چند تن از «آقازاده‌های نظامی»، میخواهیم ببینیم برای جلوگیری از گسترش این پدیده، چه راه‌کار‌هایی میتوان ارائه داد.
از عمار صالحی، پسر عطاء‌ا.. صالحی، گرفته تا احسان تحیری، فرزند سردار شمسعلی تحیری، و پرونده محمد رضا جهانبانی و یا پرونده فساد مالی حسین هدایتی، متاسفانه پرونده‌های فساد و مال‌اندوزی فرزندان فرماندهان سابق سپاه و ارتش در چند سال اخیر در دادگستری کم نبوده‌اند. اگر خاطرتان باشد، یکی از پرونده‌هایی که قوه قضائیه در پیگیری و محاکمه متخلفین آن بسیار فعال بود، پرونده بانک سرمایه بود. در بازخوانی پرونده بانک سرمایه در بخش اول متهمانی بودند که کلا در پرونده گم شدند و هیچ وقت پایشان به دادگاه نرسید. در این پرونده که پای پسر سرلشگر سید عطاا… صالحی، فرمانده سابق ارتش، به آن باز شده بود، پس از آنکه به ۱۰ سال زندان محکوم شد، هیچ خبری از اجرای حکم وی نشد. البته مدارک و شواهد نشان میدهد که ظاهرا او تنها پسر سرلشگری نیست که در این پرونده حضور داشت. اما از آنجایی که هیچ نامی از نفر دوم حتی در مراحل دادرسی برده نشده، و تلاش‌های همکاران ما برای دریافت اطلاعات موثق از نهادهای مربوطه بی‌نتیجه ماند، ترجیح می‌دهیم که فعلا نامی از این آقازاده‌های نظامی نبریم و اصل را بر برائت بگذاریم.
همانطور که گفتیم خانواده سرلشگر صالحی اولین خانواده نظامی نیست که درگیر چنین حاشیه‌هایی شده‌اند. زمانیکه حجت‌الاسلام سید مهدی صدرالساداتی ویدئو‌هایی را از ثروت افسانه‌ای خانواده سردار تحیری منتشر کرد، همه توجه‌ها به مرحوم تحیری جلب شد ولی واقعیت این است که احسان تحیری، آقازاده سردار، یکی از متهمین اصلی است. در تیرماه امسال بود که نام احسان تحیری در پرونده مدیران سابق بانک مرکزی مطرح شد و قاضی عنوان کرد که وی ۵ میلیارد ریال رشوه به محسن صالحی داده است. البته احسان تحیری با استفاده از نام و اعتبار پدر، صاحب یکی از بزرگترین صرافی‌های ارز تهران در خیابان ولیعصر است که در قالب یک شرکت تضامنی، سود هنگفتی از فروش ارز شرکت‌های پتروشیمی بدست آورده است. تخمین زده می شود تراکنش‌های مالی صرافی تحیری بالغ بر ۱۵۰ هزار میلیارد تومان می‌باشد.
همانطور که در مورد پرونده قضایی عمار صالحی سال گذشته هم گفته بودیم، فعالیتهای چند آقازاده نظامی باعث نمی‌شود که مردم کلیت نیروهای مسلح را زیر سوال ببرند ولی به هر حال نمی‌توان انکار کرد که این سوءاستفاده‌ها و فسادهای مالی باعث ایجاد یک نوع بدبینی نسبت به مقامات ارشد نظامی کشور خواهد شد. متاسفانه اکنون سالهاست که این بدبینی نسبت به مقام‌های ارشد سیاسی کشور پیش آمده و امید این بوده که دستکم نظامیان کشورمان از این هجمه‌ها مصون باشند. فرماندهان نظامی باید از خود بپرسند که اگر امروز امثال شهید همت و شهید باکری و دیگر فرماندهان از جان گذشته جنگ تحمیلی در میان ما می‌بودند، چه نگاهی به عملکرد آقازاده‌های نظامی و زندگی‌های اشرافی برخی از فرماندهان امروزی می‌داشتند؟
